Από τη διαπροσωπική απομόνωση, ο ήρωάς μας, περνάει στην κοινωνική αναγνώριση, η οποία έρχεται μέσα από ένα του σπουδαίο επίτευγμα. Ποιο είναι το επίτευγμα αυτό; Το γεγονός ότι κατάφερε να σταθεί πάνω από τους ηλεκτρικούς – ηλεκτρονικούς στύλους και να δει τον ουρανό και τον ήλιο καθαρά. Να αναπνεύσει τον αέρα της ελευθερίας. Έναν αέρα που δεν τον κρατά δέσμιο των διαμεσολαβημένων, ψεύτικων κόσμων, αλλά κοινωνό της φύσης, της αληθινής, της με όλες τις αισθήσεις πραγματικότητα. Αυτό τον κάνει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους «δράκους», κι όσο μικρό κι αν είναι το ανάστημα του, μπορεί να δει πιο καθαρά από τους υπόλοιπους. Δεν ναρκισσεύεται, ούτε ακκίζεται. Γι’ αυτό, κι όταν ο κίνδυνος των μικροσκοπικών στρατιωτών (ιών), έλθει, πρώτος αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο και τον επισημαίνει. Κι ενώ στην αρχή οι ιθύνοντες, τον παίρνουν για υπερβολικό και φοβητσιάρη, ο ίδιος καταφέρνει να προτείνει τη λύση. Βλέποντας πάνω και πέρα από τους υπόλοιπους, προτείνει την με αλληλεγγύη κοινή προσπάθεια αντιμετώπισης του εχθρού, με τελικό στόχο την δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς εχθρούς, χωρίς έριδες. Μια ομονοούσα κοινωνία η οποία καταφέρνει να αντιμετωπίσει θανάσιμους κινδύνους. Στο τέλος, η αποξένωση κι η απομόνωση νικάται και επέρχεται ο κόσμος, δηλαδή το κόσμημα, η αρμονία.
Ένα παραμύθι, το οποίο με λόγο παιδικό, δίνει τα δικά του διδάγματα. Το δίδαγμα του ξεπεράσματος της διαπροσωπικής απομόνωσης και της μοναξιάς, μέσω της αληθινής διάδρασης με τους άλλους. Το δίδαγμα του ότι η δική μας ακεραιότητα είναι αλληλένδετη με την ακεραιότητα του άλλου. Το δίδαγμα του ότι ο ατομικισμός και η ιδιωτεία, μόνο σε ολέθριους δρόμους μπορούν να οδηγήσουν τον άνθρωπο, κι ότι στα δύσκολα, μόνο ενωμένοι μπορούμε να ξεπεράσουμε τον κίνδυνο και την απειλή από κάθε είδους «στρατούς» και ιούς.
Κωνσταντίνος Μακρής
Ψυχολόγος – Συνθετικός Ψυχοθεραπευτής – Λογοτέχνης
