γράφει η Γαβριέλλα Παναγή,
Φιλόλογος
16/2/2021
Δε βρίσκω λέξεις να ταιριάζουν
Δε βρίσκω τρόπο να χωρέσουν οι λέξεις σε τόσο λίγες αράδες
Σείετε ο κόσμος
Πνίγονται οι άνθρωποι κάτω από τα κτίρια των στεναγμών
Και πιο πέρα μια αθώα κοιλίδα αίματος που αναβλύζει παλιούς εφιάλτες
Χάνεται ο κόσμος
Η γειτονιά μου καζάνι που βράζει
Κι εκείνοι γυροφέρνουν μ’ έπαρση στην αυλή μου
Βυθίζεται ο κόσμος
Πίσω από στόματα κλειστά
Κι ένα μέλλον που διστακτικά κοιτάζοντάς με μ’ αποφεύγει
Αυτό μου απέμεινε
Ένα λευκό χαρτί
Κι επάνω του πρέπει να χωρέσω ολόκληρο τον πόνο του κόσμου.