γράφει η Νίκη Κατσαριώτη,
Κάτω από τον ήλιο τον καυτό
η σκιά μου θα είναι των λειψάνων μου.
Ένα βόδι τρελό, λυσσασμένο από την πείνα
θα μπορεί να τα συνθλίψει ανάμεσα στα χαλασμένα δόντια του.
Μα, ζώο τού κόσμου αθώο,
ποιος θεός θα βρεθεί να σού ειπεί πως ιεροσυλείς,
ποια Ερινύα θα σφυρίξει μανικά στο κεφάλι σου,
ξυπνώντας από λήθαργο βαρύ, όταν ζωή,
ανθρώπου κόκαλο θα σού χαρίσει;
Η Φύση αναγεννάται σαν αιμορραντήριον
σφαγείο φριχτό.
Ο γύπας τρώει ζωντανά τα συκώτια
απ’ τα τσακάλια.
Μα, η Δίκη είναι των θεών.
Τ’ ανθρώπων το μυαλό δεν την σηκώνει.
