Με εμφανείς τις επιρροές του Αλεξανδρινού, ο ποιητής αντλεί από τα βάθη της ελληνικής ιστορίας και μυθολογίας, μέχρι την πρόσφατη ιστορία του 20ου αιώνα, για να υφάνει τις θεματικές του. Θεματικές που υπεραμύνονται τον έρωτα, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την προς τον πλούτο καταφρόνηση. Η ανιδιοτελής επιδίωξη των ωραίων και μεγάλων έργων, ο έρωτας ως σάρκα και ως πνεύμα, η παντοδυναμία του έρωτα και οι συμπαντικές διαστάσεις της αγάπης, είναι με μερικές αδρές πινελιές, η σκιαγράφηση του πορτρέτου του ποιητικού σώματος.
Το γυναικείο σώμα υμνεί ο ποιητής. Τις καμπύλες του, τα σφριγηλά, σφύζοντα στήθη. Τον μεθυστικό του χορό. Τη γυναίκα ως σύμβολο γονιμότητας και ζωής, μέσω της παράδοσής της στον έρωτα και στη γέννηση. «Μέσα στα στήθη τους, το γάλα της ζωής μας», όπως λέει ο μεγάλος ψυχαναλυτής- ποιητής, Ανδρέας Εμπειρίκος.
Μια αναγνωστική εμπειρία που προαπαιτεί πολύ συχνά, αποκωδικοποίηση, την οποία ο ποιητής παρέχει στους αναγνώστες του. Ο αναγνώστης χρειάζεται ένα οπλοστάσιο γνώσεων, τόσο ιστορίας όσο και μαθηματικών ενίοτε, αλλά και συμπαντικών, κοσμογονικών αναφορών. Η συγκίνηση και η θερμότητα των λέξεων στον Ιωσηφίδη, δεν ξεκινά από το συναίσθημα για να φτάσει στη νόηση, μα το αντίστροφο. Μέσα από τα υψιτενή οροπέδια της νόησης, καλείται ο αναγνώστης μέσω ηλεκτροφόρων καλωδίων (νευρωνικών συνάψεων) να φτάσει στη συγκίνηση του πνεύματος και του σώματος.
Η συγκίνηση του ποιητή ξεκινά και καταλήγει στην ομορφιά. Στην ομορφιά της ψυχής και της ύλης. Οι τραγωδίες της ανθρωπότητας, γίνονται αφορμές για υπαρξιακή αναζήτηση και ενδοσκόπηση. Στο μέλλον βλέπει τον Έρωτα, την Αγάπη και τη Φιλία να κυριαρχούν. Μας αφήνει να καταλάβουμε την αισιοδοξία του για τον άνθρωπο, αφού πιστεύει σ’ αυτόν, ενώ στηλιτεύει και καταγγέλλει την οίηση, την έπαρση και την ψευτιά. Το κοσμοείδωλο του ποιητή είναι ένα αμάλγαμα του αρχαιοελληνικού και του χριστιανικού κόσμου, ένα αμάλγαμα που δίνει βαρύτητα περισσή στη δύναμη της Τέχνης, της Αγάπης και του Έρωτα. Κούρος και Κόρη. Άνδρας και Γυναίκα, η αιώνια γονιμότητα μέσω του δεσμού. Αυτά μας κομίζει ο ποιητής. Τα φάρμακα της ποίησής του ας δοκιμάσει λοιπόν, ο καθείς.