ΜικροΑπολογισμός της Κατερίνας Μόντη στη Σίλια Χριστοδούλου.

1η Ερώτηση: Υπάρχει κάποιο γεγονός (ευχάριστο ή όχι ) που θυμάστε έντονα; Σας επηρέασε, σας προβλημάτισε, σας άλλαξε τις αναζητήσεις, σας ενέπνευσε για δημιουργία και κέρδος;

Κ.Μ.: Πολλά γεγονότα, ευχάριστα ή δυσάρεστα επανέρχονται συχνά στη μνήμη μου, ανάλογα με τους συνειρμούς των περιστάσεων. Ακόμη και απλές φράσεις, βλέμματα, συναισθήματα κλπ που έχουν «γράψει» δυνατά κομμάτια της προσωπικής μου ιστορίας. Πολλά από αυτά βρίσκονται και σε …χαρτάκια και τετράδια που ίσως μπουν σε αφηγήσεις, «αυτούσια» ή παραποιημένα από τον χρόνο ή ..συγγραφική αδεία. Δεν μπορώ να διαλέξω κάποιο ιδιαίτερα καθοριστικό. Θα ξεχώριζα βέβαια κάτι  που δεν είναι ακριβώς γεγονός με την έννοια της ανάμνησης αλλά ένα ορόσημο/βίωμα σε συνεχή δράση: τη μητρότητα.

Πολλά γεγονότα, ευχάριστα ή δυσάρεστα επανέρχονται συχνά στη μνήμη μου, ανάλογα με τους συνειρμούς των περιστάσεων. Ακόμη και απλές φράσεις, βλέμματα, συναισθήματα κλπ που έχουν «γράψει» δυνατά κομμάτια της προσωπικής μου ιστορίας. Πολλά από αυτά βρίσκονται και σε …χαρτάκια και τετράδια που ίσως μπουν σε αφηγήσεις, «αυτούσια» ή παραποιημένα από τον χρόνο ή ..συγγραφική αδεία.
Δεν μπορώ να διαλέξω κάποιο ιδιαίτερα καθοριστικό. Θα ξεχώριζα βέβαια κάτι που δεν είναι ακριβώς γεγονός με την έννοια της ανάμνησης αλλά ένα ορόσημο/βίωμα σε συνεχή δράση: τη μητρότητα.

2η Ερώτηση: Υπάρχει κάποιο έργο σας, λογοτεχνικό ή καλλιτεχνικό ή επιστημονικό που θα το κάνατε διαφορετικά ή καθόλου; Γιατί; Αν όχι, απαντήστε μονολεκτικά;

Κ.Μ.: Εν πολλοίς θα έλεγα όχι, με την έννοια ότι πάντα εκ των υστέρων λέμε τι «θα» ή «να» κάναμε αλλιώς. Όταν γίνεται, είναι αυτό που έγινε υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες. Για παράδειγμα, σκέφτομαι ότι το μυθιστόρημά μου θα μπορούσα και θα άξιζε να το «δουλέψω» περισσότερο. Το έβγαλα στο φως κάπως βιαστικά, σ’ έναν αγώνα με τον χρόνο μετά από μια περιπέτεια υγείας. Αυτή όμως η αγωνία είναι που με έκανε να το γράψω, αφιερώνοντας πολλή ενέργεια και έγνοια. Αν δεν ήταν έτσι, θα ανέβαλα πιστεύω συνεχώς και ίσως να μην το έκανα- μιας και η δουλειά μου απαιτεί κι αυτή πολύ χρόνο και αφοσίωση.

3η Ερώτηση: Τί αναζητάτε ακόμη στην ζωή σας και την λογοτεχνική/ καλλιτεχνική/ επιστημονική/ επαγγελματική σας πορεία; Υπάρχουν συγκεκριμένες ανησυχίες;

Κ.Μ.: Ενθουσιάζομαι και αναζητώ το καινούριο, έχω ακόμη επιθυμία για μάθηση στην επιστήμη μου και όχι μόνο. Από την άλλη, όσο μεγαλώνω, εκτιμώ όλο και περισσότερο το απλό, το λίγο και «αποσταγμένο», το ουσιώδες χωρίς φλυαρίες. Ανάμεσα σ αυτές τις φαινομενικά αντίθετες δυνάμεις βλέπω να προχωράω, ευχόμενη να τις ισορροπώ ωφέλιμα και στη δουλειά και στο γράψιμο.

4η Ερώτηση: Τί σημαίνει για σας «καλή υστεροφημία»; Τί να θυμάται ο κόσμος για σας;

Κ.Μ.: Αν αναγνωρίσουμε στο οξύμωρο της υστεροφημίας τη δύναμη να μας κινητοποιεί έστω, όπως λέμε για την ουτοπία, θα ήθελα να λένε πως ήμουν αυτό που λέμε τίμιος και καλός άνθρωπος, που βοήθησα και συνεισέφερα θετικά στον προσωπικό μου κύκλο ή και ευρύτερα μέσα από τη δουλειά ή τις κοινωνικές μου ενέργειες. Ότι ήμουν καλή παρέα. Κι ας μου συγχωρεθεί και η μικρή ματαιοδοξία, να φαντάζομαι ότι αυτά που έγραψα (ή ελπίζω να γράψω) ίσως και να ζήσουν λίγο περισσότερο από μένα.

Η Κατερίνα Μόντη είναι Παιδίατρος, Παιδονευρολόγος, Αναπτυξιολόγος, Συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1962 στα Γιαννιτσά Πέλλας, σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ολοκλήρωσε την Παιδιατρική ειδικότητα το 1996. Ως παιδίατρος εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα και στο ΕΣΥ, στα Νοσοκομεία Ικαρίας, Γιαννιτσών και «Γ. Γεννηματάς» Θεσσαλονίκης, κάνοντας παράλληλα μετεκπαίδευση στην Παιδονευρολογία και Αναπτυξιολογία.  Το πρώτο της δημοσιευμένο έργο ήταν το 2012 το μυθιστόρημα «Η Κατάθεση» εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ. Διηγήματα και ποιήματά της δημοσιεύθηκαν επίσης στην επιθεώρηση πολιτισμού ΕΝΕΚΕΝ, στην συλλογική έκδοση «Γιαννιτσά» εκδόσεις iwrite και στα ετήσια καλλιτεχνικά ημερολόγια της εκδοτικής ομάδας ΠΑΤΚΙΟΥΤ. Το 2019 εκδόθηκε η πρώτη συλλογή ποιημάτων της από τις εκδόσεις ΠΑΤΚΙΟΥΤ productions. Από το 2017 ζεί και εργάζεται στις Βρυξέλλες.