ΜικροΑπολογισμός του Ανδρέα Χρυσάνθου

1^η Ερώτηση ΣΠΕΚ: Υπάρχει κάποιο γεγονός (ευχάριστο ή όχι) που θυμάστε έντονα; Σας επηρέασε, σας προβλημάτισε, σας άλλαξε τις αναζητήσεις, σας ενέπνευσε για δημιουργία και κέρδος;

Α.Χ.: Δεκαπέντε χρονών βίωσα την περίοδο του πραξικοπήματος και της εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Αυτό το σοκ μας ωρίμασε νωρίς. Εκείνη την περίοδο με συγκλόνισε επίσης η αγωνία και η μάχη των γιατρών να σώσουν ένα θείο μου, που αγαπούσα όσο και τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν σε αφασία για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά από ένα ατύχημα. Αυτά  καθόρισαν πιστεύω τόσο τη δημοκρατική και αντιμιλιταριστική μου στάση ζωής, όσο και την αγάπη μου για την ιατρική, τη βαθιά μου πίστη στον άνθρωπο και την ανάγκη της προσφοράς και της δημιουργίας σε ένα οικουμενικό, πανανθρώπινο πλαίσιο.

2^η Ερώτηση ΣΠΕΚ: Υπάρχει κάποιο έργο σας, λογοτεχνικό ή καλλιτεχνικό ή επιστημονικό που θα το κάνατε διαφορετικά ή καθόλου; Γιατί; Αν όχι, απαντήστε μονολεκτικά;

Α.Χ.: Νομίζω όχι.

3^η Ερώτηση ΣΠΕΚ: Τί αναζητάτε ακόμη στην ζωή σας και την λογοτεχνική/ καλλιτεχνική/ επιστημονική/ επαγγελματική σας πορεία; Υπάρχουν συγκεκριμένες «ανησυχίες»;

Α.Χ.: Νοιώθω ήσυχος μέσα στον κόσμο που αγαπώ και με εμπνέει. Έτσι τις καινούργιες αναζητήσεις  μου τις αναδεικνύει η ίδια η ζωή.  Τις φέρνει  κάθε τόσο στην επιφάνεια μπροστά μου κι εγώ απλώς προσπαθώ να ανταποκριθώ. Τόσο στην επιστήμη με τις ανάγκες που προκύπτουν (πχ στην προηγούμενη περίοδο η πορεία για εφαρμογή του γενικού συστήματος υγείας στην Κύπρο), όσο και στη λογοτεχνία και την δημιουργία ακολουθώντας τη προσταγή του ποιητή: “Στην εποχή σου λέγε τί βλέπεις”. Πόσο θα ήθελα να εύρισκα τον χρόνο να υλοποιούσα και έργα που έχω σχεδιασμένα στο μυαλό μου στην πεζογραφία! Δυστυχώς δεν υπάρχει.

4^η Ερώτηση ΣΠΕΚ: Τί σημαίνει για σας «καλή υστεροφημία»; Τί να θυμάται ο κόσμος για σας;

Α.Χ.: Να με θυμάται σαν κάποιον που έγραφε γι αυτόν. Όπως περιγράφεται στο πιο κάτω ποίημα:

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ;

Ταπεινέ ποιητή,
τα έργα που νύχτες
με θλιμμένο φεγγάρι
έχεις γράψεις
πιο γερά υπερασπίσου.

Δικοί σου δεν είναι οι στίχοι
που ‘χουν μέσα το δάκρυ
των φτωχών και τα πάθη
ταπεινών, πονεμένων,
τη ζωή τους που χάθη.

Δικοί σου δεν είναι
οι στίχοι που κρύβουν
τις ατέλειωτες νύχτες,
το φρικτό τους ξενύχτι,
τις φωτιές π’ όλα κάψαν,
το αίμα, το μίσος,
που παντού έχει αφήσει
του αφέντη το δίκτυ.

Έχουν γίνει εκείνων
που ‘ναι μέσα η ζήση.
Αν κανείς δεν μιλήσει,
αν και συ σιωπήσεις,
ποιός άλλος θα σκύψει
του λαού μου τους πόνους,
τις πληγές, να φιλήσει;

Ο Ανδρέας Χρυσάνθου (Αλάσιος) είναι γιατρός γυναικολόγος στο Αρεταίειο ιδιωτικό νοσοκομείο στη Λευκωσία. Είναι επίσης πρόεδρος της Κίνησης Πολιτισμού και πρόεδρος του Συνδέσμου Ιδιωτών Ιατρών του ΓΕΣΥ.