ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΣΤΕΡΙ
Κάθε απόβραδο
ένα κομμάτι της αβύσσου
φεγγοβολάει από ένα μικρό αστέρι,
ένα μικρό όγκο φωτός
που αιωρείται επάνω
απ’ το πληγωμένο μου κεφάλι
Ήταν καιρός
που ο καημός της μοναξιάς
στέγνωνε τα όνειρα μου
Ήταν πολύ καιρός
που ο γλυκός ήχος της ευτυχίας
σιωπούσε μέσα μου
Ήταν πολύς ο καιρός
που ένα κοράκι μαύρο
σαν την αιώνια νύχτα
φτεροκοπούσε
μέσα στο μυαλό μου
Ήταν πολλά χρόνια
που η γαλήνη της ψυχής μου
έμοιαζε με θάνατο πικρό
Τώρα όμως κάθε νύχτα εμφανίζεται το μικρό άστρο,
βαστώντας μια δέσμη
εκτυφλωτικές αχτίδες φωτός
στα λαμπερά του χέρια
Δώρο αναλλοίωτο
μου τις χαρίζει,
γιατρεύοντας
όλες τις πληγές μου
Χρήστος Ντικμπασάνης
Ποιητής – Συγγραφέας – Μελετητής των Θρησκειών
