Σε ιδιαίτερα ζεστή ατμόσφαιρα, ο Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου / ΣΠΕΚ και η Ψηφιακή Λέσχη Ανάγνωσης Δ.Α.Δ.Α., παρουσίασαν στα μέλη, στους φίλους και στο ευρύ κοινό μια επιτυχημένη βραδιά ποίησης, στίχου και μουσικής με κύριο θέμα την Αγάπη και τον Έρωτα.
Η συγκεκριμένη εκδήλωση μεταδόθηκε ζωντανά σε Ελλάδα, Κύπρο, Ομογένεια και ευρύτερα με την υποστήριξη της υπηρεσίας ΖΟΟΜ σε συνεργασία με τη σελίδα Facebook του ΣΠΕΚ και το κανάλι του στο YouTube.
Συμμετείχαν εκλεκτοί άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών, της κοινωνίας και της οικονομίας, με απαγγελία ποίησης δικής τους ή εκλεκτής της επιλογής τους, αλλά και με θέσεις τους γύρω από το θέμα αγάπη, έρωτας, η αξία και η σημασία τους στην ζωή μας, στην ανθρωπότητα
Η Ποιητική αυτή Βραδιά ήταν αφιερωμένη στην Αγάπη και στον Έρωτα, και από φέτος καθιερώνεται ως ετήσιος θεσμός. Προτρέπουμε όλους, και τους εαυτούς μας, να εορτάζουμε την Αγάπη ΟΛΟΧΡΟΝΑ. Είναι τεράστια η αξία της για τη ζωή μας, και διαχρονικά τα δώρα της στον καθένα ξεχωριστά, αν τη νιώσει για τους γύρω του, αν ερωτευτεί με σεβασμό και ειλικρίνεια τον σεβαστεί τον. Σπουδαίος υμνωδός της είναι ο Απόστολος Παύλος. Στην περί Αγάπης επιστολή προς τους Κορινθίους, διδάσκει ολόχρονα και για πάντα, εμάς, τους νέους και τα παιδιά μας ότι: Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν καυχιέται, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη δεν ξεπέφτει.
Το μήνυμα της Αγάπης πρέπει να ακούγεται και να διαδίδεται.
Αγαπώντας ολοκληρωνόμαστε. Φίλοι και μέλη του ΣΠΕΚ «Αγαπάτε, ολόχρονα και ολόθερμα», ΓΙΑ ΝΑ εμπλουτίζετε τη ζωή σας σε αυτόν τον κόσμο με νόημα και ουσία, αντί με ερημιά και απόγνωση.
Καλώς να ορίσετε ως ακροατές και θεατές!
Ακολουθεί το βίντεο της εκδήλωσης:
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΔΥΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΠΟΥ ΥΜΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928)
Αγάπη
Κι ήμουν στο σκοτάδι.
Κι ήμουν το σκοτάδι.
Και με είδε μια αχτίδα
Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,
πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!
Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.
*
Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926)
Σβήσε τα μάτια μου
Σβήσε τα μάτια μου∙
μπορώ να σε κοιτάζω,
τ’ αυτιά μου σφράγισέ τα,
να σ’ ακούω μπορώ.
Χωρίς τα πόδια μου
μπορώ να ‘ρθω σ’ εσένα,
και δίχως στόμα,
θα μπορώ να σε παρακαλώ.
Κόψε τα χέρια μου,
θα σε σφιχταγκαλιάζω,
σαν να ήταν χέρια,
όμοια καλά, με την καρδιά.
Σταμάτησέ μου την καρδιά,
και θα καρδιοχτυπώ με το κεφάλι.
Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη,
εγώ μέσα στο αίμα μου θα σ’ έχω πάλι.
