Γράφει η Γαβριέλλα Παναγή,
Σεπτέμβριος 2021
Βράδυ
μες τη βαθιά κατάνυξη της πανσέληνου
Οι σκιές θροΐζουν ένα σιγανό τραγούδι
παρασέρνοντας το μυαλό
στην πόλη εκείνη
χρυσορόδινη,
σιωπηλή
πνίγεται κάτω απ’ το άπειρο φως της
Παρηγορεί τις γυμνές αγκαλιές
που ξεχάστηκαν κάτω απ’ το μαβί χρώμα του ουρανού της
παρηγορεί τα όνειρα
που χάθηκαν θαμπωμένα από έρωτα μαζί της
Χαραγμένη στα ερείπια της μνήμης
η αγαπημένη πολιτεία
με τα κάστρα, τις πλατείες, τα σοκάκια
την ανάσα μιας άλλης,
αυτοκρατορικής εποχής
Κι η μαγεία της σαν ένα παλιό ναυάγιο
που κρύβεται στο βυθό της καρδιάς
κρατώντας με για πάντα αιχμάλωτη
στη θύμησή της.