Ελεύθερη Έκφραση

Όαση του μεσονυκτίου

Όαση του μεσονυκτίου

γράφει η Δάφνη Ελένη Στυλιανίδου,

Μάρτιος 2021

Κοίτα, δες εκείνο το κορίτσι
που τριγυρνάει μοναχό του
Είναι πια μεσάνυχτα
Σε μια πόλη που φτιάχτηκε για λύκους.

Δες, κοίτα την προσεκτικά.
Μπλε τζιν, μαύρο παλτό
Μαλλιά σαν τη φωτιά,
Μάτια σαν τη λάμψη ζωηρά

Κάπου, κάποιος
παίζει μουσική

Δεν την ακούς.
Είναι βαθιά μες στην καρδιά της.
Είναι νέα, ανυπόμονη
Θέλει να ζει,
για το αύριο δεν μπορεί να καρτερεί.

Τώρα σταματά.
Κοιτάζει τον εαυτό της.
Αυτός που θα θέλε να ζει.
Να ανυπομονεί
στο καταλευκό της φόρεμα
έτοιμη, πανέτοιμη, για το δικό της το χορό.

Τα μαλλιά σγουρά
Τα χείλη κατακόκκινα
Πανύψηλα τακούνια
Και τη καρδιά της να χτυπά

Τώρα μπαίνει μες στο μπαρ.
Βρίσκει έναν άγνωστο, τού αρπάζει το τσιγάρο
Και πίσω να παίζει το αγαπημένο της φλαμένκο.

Δεν είναι αυτή.
Όχι, δεν είναι αυτή.
Είναι μια οφθαλμαπάτη.

Μία όαση του μεσονυκτίου
Της γυναίκας που θα ήθελε να είναι.

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα

Ονομάζομαι Δάφνη Ελένη Στυλιανίδου. Γεννήθηκα στη Λεμεσό το 1995 και μεγάλωσα σε Κύπρο και Ελλάδα. Το 2014 ξεκίνησα τις προπτυχιακές σπουδές μου στον τομέα της Διεθνούς Επικοινωνίας και Μετάφρασης στο Πανεπιστήμιο του Hildesheim στο κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας στη Γερμανία. Στα πλαίσια των σπουδών αυτών, πέρασα κι ένα εξάμηνο ERASMUS στην πόλη Poitiers της Γαλλίας. Είμαι επίσης απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Mainz, πάλι στον τομέα της μετάφρασης. Είμαι Ορκωτή Μεταφράστρια του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 2020 και εργάζομαι ως ελεύθερη επαγγελματίας. Παράλληλα, ασχολούμαι ενεργά και με τη λογοτεχνία, είτε ως αναγνώστρια είτε ως συγγραφέας. «Σταθμό» στη λογοτεχνική μου πορεία θεωρώ τη συμμετοχή μου στο διαγωνισμό προς τιμήν της Κικής Δημουλά, που διοργάνωσε ο ΣΠΕΚ το 2020.