Χαραλαμπίδης Κυριάκος

Εργο-βιογραφικό Σημείωμα

O ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ γεννήθηκε στην Κύπρο (1940). Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εξέδωσε δεκατρείς ποιητικές συλλογές, που περιλαμβάνονται στον συγκεντρωτικό τόμο Ποιήματα 1961-2017 (Ίκαρος, 2019). Παράλληλα κυκλοφόρησε η συλλογή Σαλιγκάρι και φεγγάρι (Καλειδοσκόπιο, 2018) που έλαβε το Βραβείο Λογοτεχνικού Βιβλίου για Παιδιά, του περιοδικού «Αναγνώστης» και το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας (στην Κύπρο), ενώ συμπεριλήφθηκε και στον βραχύ κατάλογο για το  Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου (στην Ελλάδα). Άλλες τρεις φορές τιμήθηκε με  το Κρατικό Βραβείο Ποίησης Κύπρου. Πήρε επίσης το Κρατικό Βραβείο Ποίησης της Ελλάδας, το Διεθνές Έπαθλο Καβάφη και το Αριστείο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε το Βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη για το σύνολο του έργου του. Είναι επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και μέλος της Κυπριακής Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών.

Παρουσίαση του Έργου και των Διακρίσεων του Κύπριου ποιητή Κυριάκου Χαραλαμπίδη

Ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης, γεννημένος το 1940 στην πολίχνη Άχνα, κοντά στην Αμμόχωστο, άρχισε να γράφει ποίηση από την ηλικία των εννέα χρόνων. Έγραψε τα ακόλουθα έργα:

Την 1η Ποιητική Συλλογή ‘Πρώτη Πηγή’ έγραψε ως φοιτητής το 1961 με τη βοήθεια του Νικηφόρου Βρεττάκου και τη στήριξη συμφοιτητών του, όπως ο Ευαγγελάτος, ο Μπαμπινιώτης, ο Γιατρομανωλάκης, ο Σβολόπουλος. Ο Βρεττάκος έδωσε τον τίτλο στη Συλλογή, έκανε διορθώσεις και έγραψε κριτική στο περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης». Κριτική έγραψε και ο Φώτης Κόντογλου. Η Συλλογή αυτή ήταν έναυσμα για την ποιητική άνοδο του ποιητή και την ανακάλυψη απ’ αυτόν του κόσμου και της αιτίας του, που έκτοτε τον κέντριζαν ως θέμα.

Τη 2η Ποιητική Συλλογή του με τίτλο, «Η άγνοια του νερού» (1967, εκδόσεις «Ίκαρος») προλόγισε ο ποιητής του μεσοπολέμου Τάκης Παπατσώνης). Ο Χαραλαμπίδης με αυτήν τη συλλογή θέτει τις βάσεις, την έκφραση και την ισορροπία των πραγμάτων. Συνειδητοποιεί ότι η ποίηση θα καταστεί η τελεσίδικη μοίρα του. Ο Παπατσώνης τον παρακινούσε να ζωογονήσει τη μαρασμένη και ασθενούσα νεοελληνική Ποίηση και να βρει σ’ αυτήν το πρέπον δέος, το μεγάλο ηθικό θεμέλιό της με σφριγηλό Ουμανισμό.

Η 3η Ποιητική Συλλογή, «Το αγγείο με τα σχήματα» εκδόθηκε το 1973. Ο καθηγητής Γ.Π. Σαββίδης, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Το Βήμα» και η Νόρα Αναγνωστάκη στο «Χρονικό ’73» επαίνεσαν το βιβλίο του. Αρκετά ποιήματα της συλλογής γράφτηκαν στη Γερμανία, όπου ο ποιητής με εξάμηνη υποτροφία είχε μετεκπαιδευτεί στη Ραδιοφωνία του Μονάχου. Στο ποίημα του «Θύελλα και Ορμή» (SturmundDrang) περιγράφει τη δυναμική έξοδο με δημιουργία, πνοή ενώ κάνει χρήση εκφραστικών μέσων και εικόνων. Πρωτοτυπεί με νέα εκφραστική ευλυγισία και πρωτοφανή πνευματική τόλμη. Καταγράφεται μια εκπληκτική πρωτοτυπία αντίληψης με μια παρθενική λεκτική διατύπωση. Η Συλλογή τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης Κύπρου. Όταν βρισκόταν στις ΗΠΑ το ποίημα του «ToΆιΓιωρκούδιν» δημοσιεύθηκε σε μετάφραση στο Harvard Review.

Στο 4ο βιβλίο «Αχαιών Ακτή» (1977, και επανέκδοση από τις Εκδόσεις Άγρα, 2003), αποδίδει τον αντίκτυπο και την ανατροπή της ιστορίας στην ψυχή του ποιητή μετά την Τουρκική εισβολή (1974). Ο ίδιος δηλώνει ότι με αυτήν επέρχεται στην ποίησή του «η πρώτη άνοιξη πατρίδος». Χαρακτηριστικά τονίζει ότι ‘η τέχνη δοκιμάζεται παράλληλα με τη δοκιμασία του λαού και οφείλει να αυτορυθμιστεί μεταποιώντας το προσφερόμενο υλικό σε μια ανώτερη μορφή αντίληψης του κόσμου και της ιστορίας’. Η Συλλογή τιμήθηκε με Κρατικό Βραβείο Ποίησης Κύπρου.

Το 5ο βιβλίο με τίτλο «Αμμόχωστος Βασιλεύουσα» (εκδ. Ερμής, 1982 – επανέκδ. Άγρα, 1997) που περιέχει 47 ποιήματα διασώζει την αρχέτυπη εικόνα της πόλης στη μνήμη των ανθρώπων. Επίσης διατηρήσει τη δική του μνήμη και εξακτινώσει ακτίνες αγάπης προς την πόλη, ώστε να τη διασώσει από το κακό που την απειλεί, όπως σχολίασε. Γράφει ότι ‘το βιβλίο έχει πολλαπλή ανάπτυξη. Αποτελεί μια προστατευτική ασπίδα πάνω από την κατεχόμενη και συλημένη πόλη. Παράλληλα, οι γεωγραφικές και ιστορικές συνιστάμενες εστιάζονται σε επί μέρους κρίσεις για τα συμβάντα, και σε αλληγορικές μεταφορές, όπου χωρούν ποικίλες έλξεις και απώσεις, για τη σημασία και το εύρος της κυπριακής τραγωδίας, προσδίδοντας σ’ αυτήν διαστάσεις με μονιμότερη ισχύ…κάτι από τους οικουμενικούς νόμους της ζωής και από τις αναλογίες των πραγμάτων… Η κρούστα της ιστορίας υπέκρυπτε την εσωτερική ύλη και τον ρυθμό της όλης σύνθεσης.’ Το έργο του αναφέρεται στην απώλεια της γης, δηλαδή στη γεωγραφική πτυχή της τραγωδίας. Ωστόσο, διευρύνει την πόλη ως σύμβολο και γράφει : ‘Μια πόλη-όραμα, που είναι μέσα στην ψυχή μας και δεν μπορεί να χαθεί, ακόμη και αν κονιορτοποιηθεί […] Στην πραγματικότητα δεν μιλώ για την Αμμόχωστο μόνο• μιλώ για τα πάθια της πατρίδας μέσα από ένα σύμβολο’. Η Συλλογή αυτή τιμήθηκε με Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Το μελοποίησε ο Μάριος Τόκας και το εκθείασε ο κορυφαίος κριτικός Γ.Π.Σαββίδης.

Το 6ο βιβλίο του με τίτλο «Θόλος» (εκδ. Ερμής, 1989, – επανέκδ. Άγρα, 1998), έχει ως θεματική την τραγική πτυχή της τύχης των αγνοουμένων. Ενώ στη Συλλογή ‘Η Αμμόχωστος Βασιλεύουσα’ καλύπτεται το γεωγραφικό πλαίσιο της κατεχόμενης πατρίδας, η Συλλογή του ‘Ο Θόλος’ περιέχει 31 τραγικές προσωπογραφίες – δείχνει το ανθρώπινο δράμα με αγνοούμενους που χάθηκαν. Η Συλλογή αναπαριστά τον ανθρώπινο σπαραγμό και τις ψυχολογικές προεκτάσειςστην κοινωνία. Στην έννοια «αγνοούμενος» επιχειρεί να αποσώσει την υπαρξιακή διάστασή της, με όλα τα ιστορικά της συμφραζόμενα (αναφέρεται και σε μια περίπτωση ενός Τουρκοκύπριου αγνοουμένου). Στο συγκινητικό ποίημά του «Στα στέφανα της κόρης του», ο πατέρας της νύφης και αγνοούμενος, βγαίνει από το μνήμα να παραστεί ανυποψίαστος στους γάμους της κόρης του, και μετά επιστρέφει να κλειστεί πάλι κάτω απ’ την ταφόπετρά του. Το ποίημα αυτό παραπέμπει σε ανάλογα τραγικά δημοτικά τραγούδια. Το έργο «Θόλος» λόγω της τραγωδίας και των κυπρίων παθών, ευαισθητοποίησε τον Ελληνισμό, και τιμήθηκε με Βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών.

Στο 7ο βιβλίο του με τίτλο «Μεθιστορία» (εκδ. Άγρα,1995, επανεκδ.2000) που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης στην Ελλάδα, επιχειρεί να εκφράσει με αριστοτελική χροιά «τα μετά την ιστορία», μια βαθύτερη και ‘φιλοσοφικότερη’ ερμηνεία της Ιστορίας, που εγγίζει τα πράγματα. Το ιστορικό πλαίσιο έχει ποικίλες εκφάνσεις ιστορικών δεδομένων, επίκαιρων όσο και παλαιότερων. Ωστόσο ενέχει μια μυθική μεταποίηση, έτσι ώστε να αποκτούν τα πράγματα υπερβατικό προσωπικό χαρακτήρα. Περιέχει δύο αρχαιόθεμα ποιήματα για την Ελένη και τον Ηρακλή που καθοδηγούν τον αναγνώστη να μη αντικρύζει την ιστορία παρατακτικά. Στοχεύει να εκτοπίσει τις ψευδαισθήσεις μιας πραγματικότητας, η οποία όμως, λόγω ιστορικής δράσης, έχει πια καταστεί πλασματική. Έχει στοιχεία καβαφικά, μείγμα ειρωνείας και ανατροπής, αλλά κυρίως είναι ένας ύμνος για την αλήθεια, προς το ήθος, τη δύναμη των ανθρωπίνων πραγμάτων. Είναι η τραγωδία μετά την τραγωδία, η ιστορία πέρα απ’ την ιστορία. Όπως σχολιάζει σχετικά ο Χαραλαμπίδης ‘Δεν χρειάζεται να είναι κανείς πολύ γραμματικός, για να περιγράψει την τραγικότητα. Με απλούς τρόπους μπορεί να διαγράψει την τραγωδία, να φτιάξει το πλαίσιό της’ . Επεκτείνει τη σκέψη του με το εξής σχόλιο για το ποίημα της Συλλογής ‘Άρδανα, ΙΙ’ «Είναι δίκοπο μαχαίρι η τραγωδία. Αν γίνει σύνθημα του εξώστη, αν μας κατακλύσει το συναίσθημα, πνιγόμαστε από το συναίσθημα… Η τραγωδία δεν θέλει συναίσθημα, θέλει αίσθημα, θέλει αλήθεια της ζωής. Όταν είσαι τραγικός, στέκεις όρθιος και αντικρύζεις τον θεό κατάματα, με αίσθηση του μέτρου πάντοτε και της αρετής».

Βίντεο

Συνεντεύξεις

Διαβάζοντας με τη Σίσσυ | 1st part: Κυριάκος Χαραλαμπίδης | Συνέντευξη 30.5.2019

Διαβάζοντας με τη Σίσσυ | Εορταστική Εκπομπή ΣΠΕΚ | Συνέντευξη 05.12.2019

ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ: Ο ποιητής Κυριάκος Χαραλαμπίδης

Αφιέρωμα

Βραβείο Λογοτέχνη για το Σύνολο του Έργου του

Τελετή αναγόρευσης Κυριάκου Χαραλαμπίδη ως Επιτίμου Διδάκτορος του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. 9/11/2023

Ομιλίες

"Γλώσσης Επίσκεψις", Κυριάκος Χαραλαμπίδης

Εξωτερικές Συνδέσεις

Συνεντεύξεις

Έργα στη Βιβλιοnet

Δείγματα

6 ποιήματα του Κυριάκου Χαραλαμπίδη

ΑΡΧΗ ΙΝΔΙΚΤΟΥ

Τι είναι ο Πνυταγόρας όλοι ξέρουμε
ή θα μπορούσαμε να μάθουμε
(της Σαλαμίνας λένε που ήταν βασιλιάς).
Την Πνυταγόρου όμως, την μικρή μου Πνυταγόρου (1)
ανάμεσα Τίμιο Σταυρό και Αγία Ζώνη, (2)
την ξέρω εγώ και μόνο εγώ. Αλίμονο σε μένα:
Ζηλεύω τις ποντίκεςτουτουνού του δρόμου,
Τ’ αδέσποτα σκυλιά, τους άγριους γάτους
που ερχόμενοι Ακροπόλεως και κατεβαίνοντας
οδός Πεντέλης και Ιλαρίωνος εκβάλλουν
στην Πνυταγόρου μου – καλότυχα παιδιά!

Ήθελα να ’μουνα η ποντίκα του σπιτιού μου,
τ ’αδέσποτο σκυλί που μπαίνει στην αυλή μου
κι ο άγριος γάτος που ανοίγει το ψυγείο
να βρει το ξεχασμένο του κοτόπουλο.

Και να ’μουνα το φίδι κι η τσουκνίδα,
το δέντρο που ξεράθηκε, η σπασμένη πόρτα,
πόθος ελίχρυσος που σκοτωμένος πέφτει
να κοιμηθεί σε δίχτυα της αράχνης.

Κυριάκος Χαραλαμπίδης

————

(1)  Οδός Πνυταγόρου, οδός όπου διέμενε ο ποιητής

(2) Συνοικίες της Αμμοχώστου, που γειτνιάζουν.

ΣΤΑ ΣΤΕΦΑΝΑ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΜΟΥ

Είχε τριακόσια στρέμματα γης υπό κατοχήν (1)
και τον πατέρα της στα βάθη της Ανατολής. (2)
Θα παντρευόταν ευτυχώς ένα καλό παιδί.

Κατά την τελετή του μυστηρίου
δεν πρόσεξε κανένας τον πατέρα της.

Μπήκε απ’ το νάρθηκα κρυφά και στάθηκε
πίσω από μια κολόνα και καμάρωνε.
Ύστερα σκούπισε με το μανίκι του
το ξεσκισμένο και φτωχό του δάκρυ.

Τον πήρανε για ηλίθιο του χωριού
και τον αφήκανε στην ησυχία του.

Τελειώνει ο γάμος, και να χαίρεστε τα στέφανα.
Παίρνουν κουφέτα και λουκούμια, μπαίνουν
καθένας στ’ αυτοκίνητό του, χάνονται.

Ο στοργικός πατέρας πάει κι αυτός
στην Πράσινη Γραμμή περνά σκυφτός (3)
παίρνει ξανά τη θέση του στο χώμα.

————

(1) “υπό κατοχήν” – Άκυρη έκφραση, τώρα λέμε “περιουσίες που άφησαν Ελληνοκύπριοι στο βόρειο μέρος της Κύπρου”

(2) “Ανατολή”- Εκεί όπου ο τουρκικός στρατός έπαιρνε “όσους έχαναν τον δρόμο τους” και γίνονταν δήθεν αγνοούμενοι

(3) “Πράσινη γραμμή – Νοητή γραμμή που διαμορφώθηκε μετά την τουρκική “επιχείρηση” στην Κύπρο και χωρίζει “την ε/κ από την τ/κ διοίκηση”

ΣΤΑ ΣΤΕΦΑΝΑ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΜΟΥ

Είχε τριακόσια στρέμματα γης υπό κατοχήν (1)
και τον πατέρα της στα βάθη της Ανατολής. (2)
Θα παντρευόταν ευτυχώς ένα καλό παιδί.

Κατά την τελετή του μυστηρίου
δεν πρόσεξε κανένας τον πατέρα της.

Μπήκε απ’ το νάρθηκα κρυφά και στάθηκε
πίσω από μια κολόνα και καμάρωνε.
Ύστερα σκούπισε με το μανίκι του
το ξεσκισμένο και φτωχό του δάκρυ.

Τον πήρανε για ηλίθιο του χωριού
και τον αφήκανε στην ησυχία του.

Τελειώνει ο γάμος, και να χαίρεστε τα στέφανα.
Παίρνουν κουφέτα και λουκούμια, μπαίνουν
καθένας στ’ αυτοκίνητό του, χάνονται.

Ο στοργικός πατέρας πάει κι αυτός
στην Πράσινη Γραμμή περνά σκυφτός (3)
παίρνει ξανά τη θέση του στο χώμα.

————

(1) “υπό κατοχήν” – Άκυρη έκφραση, τώρα λέμε “περιουσίες που άφησαν Ελληνοκύπριοι στο βόρειο μέρος της Κύπρου”

(2) “Ανατολή”- Εκεί όπου ο τουρκικός στρατός έπαιρνε “όσους έχαναν τον δρόμο τους” και γίνονταν δήθεν αγνοούμενοι

(3) “Πράσινη γραμμή – Νοητή γραμμή που διαμορφώθηκε μετά την τουρκική “επιχείρηση” στην Κύπρο και χωρίζει “την ε/κ από την τ/κ διοίκηση”

ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Παιδί με μια φωτογραφία στο χέρι
με μια φωτογραφία στα μάτια του βαθιά
και κρατημένη ανάποδα με κοίταζε.

Ο κόσμος γύρω του πολύς κι αυτό
είχε στα μάτια του μικρή φωτογραφία,
στους ώμους του μεγάλη και αντίστροφα
στα μάτια του μεγάλη, στους ώμους πιο μικρή,
στο χέρι του ακόμα ποιο μικρή

Ήταν ανάμεσα σε κόσμο με συνθήματα
και την κρατούσε ανάποδα, μου κακοφάνη

Παιδί με μια φωτογραφία στο χέρι
με μια φωτογραφία στα μάτια του βαθιά
και κρατημένη ανάποδα με κοίταζε.

Κοντά του πάω περνώντας πινακίδες
αγαπημένων είτε αψίδες και φωνές
που `χαν παγώσει και δε σάλευε καμιά.
Έμοιαζε του πατέρα του η φωτογραφία.
Του τηνε γύρισα ίσια κι είδα πάλι
τον αγνοούμενο με το κεφάλι κάτω.

Όπως ο ρήγας, ο βαλές κι η ντάμα
ανάποδα ιδωμένοι βρίσκονται ίσια,
έτσι κι αυτός ο άντρας ιδωμένος ίσια
γυρίζει ανάποδα και σε κοιτάζει.

Παιδί με μια φωτογραφία στο χέρι
με μια φωτογραφία στα μάτια του βαθιά
και κρατημένη ανάποδα με κοίταζε.

(Μουσική Μάριος Τόκας, Ερμηνεία, Δημήτρης Μητροπάνος)

ΚΑΛΑ ΤΟ ΛΕΝ ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Τα κόκκαλά του ανάσταση γιομάτα
την κόρη του θωρούν τη μαυρομάτα
που `ναι σαράντα πέντε τώρα χρόνια
χαράς πνοή, με νύφες και μ’ αγγόνια.

Του `φερε λίγα δροσερά π’ ανθίζει
ο μόσμος τους κι ο μίσχος λουλουδίζει
άνθη που τ’ απιθώνει επά στη μνήμη
οπούθε κρένει χορτασμένη κρήνη.

Αν η ζωή του γκρέμισε τα τείχη
ωστόσο το `φερε θαρρείς η τύχη
να κατοικεί σε παραδίπλα τάφο
εκειός που του `κανε το σώμα τράφο.

Για να `χ’ η κόρη του δουλειά να κάνει•
να του ξεχορταριάσει το φεγγάρι
κι από την πλάκα του πατρός ολίγα
να βάλ’ εις Τούρκου τάφο άνθη και κρίνα.

(Μουσική και ερμηνεία: Γιώργος Καλογήρου)

Μικρή εισαγωγή (από εφημερίδες, Φλεβάρης 2003) =>
Κόρη Ελληνοκυπρίου, ο οποίος σκοτώθηκε το 1964 στην Πάφο, στάθηκε μπροστά σε τάφο Τουρκοκυπρίου (ετών 24), που έπεσε με τον πατέρα της στην ίδια περιοχή. Η κόρη αναρωτήθηκε μήπως αυτός είχε σκοτώσει τον πατέρα της ή μήπως αντίστροφα χάθηκε από το χέρι εκείνου. Ύστερα πήρε μια δέσμη από τα λουλούδια που είχε βάλει στον τάφο του πατέρα και την εναπέθεσε στον τάφο του Τουρκοκυπρίου, αφού τον καθάρισε από τ’ αγριόχορτα.

ΑΡΕΘΟΥΣΑ

Τα κόκαλα του ανάσταση γιομάτα
την κόρη του θωρούν τη μαυρομάτα
που’ ναι σαράντα πέντε τώρα χρόνια
χαράς πνοή, με νύφες και μ’ αγγόνια.
Του ’φερε λίγα δροσερά π’ ανθίζει
ο μόσχος τους κι ο μίσχος λουλουδίζει
άνθη πού τ’ απιθώνει επά στη μνήμη
οπούθε κρένει χορτασμένη κρήνη.

Αν η ζωή του γκρέμισε τα τείχη
ωστόσο το ’φερε θαρρείς ή τύχη
να κατοικεί σε παραδίπλα τάφο
εκειός πού του’ κανε το σώμα τράφο.
Για να ’χ’ η κόρη του δουλειά να κάνει·
να του ξεχορταριάσει το φεγγάρι
κι απο την πλάκα του πατρός ολίγα
να βάλ’ εις Τούρκου τάφο άνθη και κρίνα.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ Φλεβάρης 2003

Από την Ποιητική Συλλογή «Κυδώνιον Μήλον», Άγρα 2006

Βίντεο

Απαγγελίες

Η γκιλοτίνα

Άρδανα

Παλινωδία

Στα στέφανα της κόρης μου

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΚΥΠΡΟΣ

Η αρχή ενός ειδυλλίου

Αρχή Ινδίκτου

Το μίζαρον

Μελοποιημένα

Δημήτρης Μητροπάνος, Μανώλης Μητσιάς - Αν ο λαός μας δεν μπορεί & Χαίρετε, Αμμόχωστος

Μαρία Αλεξίου, Κώστας Χατζηχριστοδούλου - Μισή πόλη στη Λάρνακα

Κώστας Χατζηχριστοδούλου - Το μίζαρον

Γλυκερία - Δέσαν την πόλη

Δημήτρης Μητροπάνος - Παιδί με μια φωτογραφία

Κώστας Χατζηχριστοδούλου - Αυτό μου θύμισε τη μια μηλιά

Μαρία Αλεξίου - Μια πόλη σου ζητάμε

Μανώλης Μητσιάς - Ήθελα να 'μουνα

Γλυκερία - Μη μου πικραίνεσαι

Δημήτρης Μητροπάνος - Ολάκερη πόλη

«Η αρχή ενός ειδυλλίου» -- Απαγγελία: Κυριάκος Χαραλαμπίδης

Δημήτρης Μητροπάνος, Μανώλης Μητσιάς - Χαίρετε, Αμμόχωστος

Μάριος Τόκας - Κορούλα μου

Φωτογραφίες