«Άρβυλα νούμερο 52» του Γιώργου Πετούση

Εκ μέρους του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου υποδεχόμαστε ευχάριστα το πρωτότυπο βιβλίο με τίτλο «Άρβυλα Νούμερο 52» του συγγραφέα Γιώργου Πετούση, Προέδρου της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεμεσού, «Βασίλης Μιχαηλίδης». Τα πέντε μικρά διηγήματα του Γιώργου Πετούση, παρόλο που φαίνεται το καθένα τους να αποτελεί αυτοτελές θέμα, ωστόσο το ένα συμπληρώνει ή προεκτείνει το νόημα ή το μήνυμα του άλλου, ενώ όλα μαζί τα διηγήματα κατατείνουν προς την ίδια αναζήτηση. Αυτό το επιτυγχάνει με μαεστρία ο συγγραφέας. Πρόσθετα ο Πετούσης αφού πήρε όλες τις γεύσεις της ζωής, γλυκές και αλμυρές, ξεχωρίζει στο να πλάθει γλαφυρές εικόνες ποικίλων συναισθημάτων του αγωνιζόμενου ανθρώπου και ζωγραφίζει με την πένα του, σε κάθε φάση του βιβλίου, τα συναισθήματα που τον κατακλύζουν: αγωνία, έρωτας, πόνος, θυμός, προσμονή, πόνος, λαχτάρα, νοσταλγία, εκδίκηση. Ζωηρές, με ένταση, οι περιγραφές των επεισοδίων του βιβλίου, για ξενιτιά, ξεριζωμό, θάνατο, απώλεια αγαπημένων προσώπων. Όμως, όλα τα αρνητικά τα αντισταθμίζει με λεπτό χιούμορ βγαλμένο απ’ την καθημερινή ζωή και τον πεζό βίο.

Είτε με ένταση αγωνίας για τα συμβάντα γύρω του, είτε με διάθεση ειρωνείας ή «πειράγματος», ο Πετούσης καταφέρνει να μας «σφηνώσει» στο μυαλό κάποιες διδαχές για την ίδια τη ζωή και τη συνέχειά της, σε επίπεδο οικογένειας και πατρίδας: Αγωνία και αγώνας! Ιδιαίτερη αξία έχουν κάποιες λέξεις και εκφράσεις παρμένες από το Κυπριακό ιδίωμα. Κρίνω ότι έχουν διαχρονικότητα και αξία για τους ερευνητές. Άλλωστε αυτές εντάσσονται στην ενιαία Ελληνική γλώσσα –όπως όλο το Κυπριακό ιδίωμα και βέβαια όλα τα άλλα τοπικά ιδιώματα. Έτσι, αυτό το βιβλίο, ενώ καταλήγει έμμεσα σε διδαχές –από την ιστορία, προς τον πολίτη και την οικογένεια– έχει και στοιχεία λαογραφίας και γλώσσας που ενδιαφέρουν τον ερευνητή και τον ιστορικό. Και, ναι, ο σύγχρονος αναγνώστης κινείται ταυτόχρονα σε πολλά επάλληλα επίπεδα των Γραμμάτων. Είμαι σίγουρη πως τα διηγήματα αυτά, με «Άρβυλα Νούμερο 52», προσφέρουν στον αναγνώστη το κάτι περισσότερο από τα συνήθη μεγέθη παπουτσιών (νούμερα από 32 έως 42). Ως τέτοια, αντέχουν για ένα πολύ μακρινό αλλά άνετο ταξίδι στο χώρο της λογοτεχνίας, για να το πούμε με την ευδιάθετη γλώσσα του βιβλίου. Αξιόλογη η συμβολή της ταλαντούχου εικονογράφου, Αρετής Πετούση. Τα άρτια σκίτσα της εναρμονίζονται με τα διηγήματα και συναπαρτίζουν μια εικαστική ενότητα. Εύχομαι το βιβλίο να ταξιδέψει και να φτάσει καλοτάξιδο σε πολλά λιμάνια!

Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά ΜΑ, ΒΑ
Πρόεδρος Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου / ΣΠΕΚ

Περασµένες µνήµες, εγκαυστικά γραµµένες, άσβεστες νοσταλγικές εικόνες από την παιδική ηλικία, τραύµατα χαλεπών καιρών από τη διαχρονική διαδροµή του τόπου του και έντονα προσωπικά βιώµατα συναποτελούν το θεµατικό υλικό της συλλογής µε τα πέντε διηγήµατα του Γιώργου Πετούση, ο οποίος δοκίµασε την πένα του µε επιτυχία και στο πεζογραφικό αυτό είδος, ακολουθώντας την ασφαλή γραµµή της ρεαλιστικής γραφής και της απλής αφήγησης. Στο πρώτο από αυτά, η µνήµη επαναστατεί ερωτικά∙ το παιδικό µάτι «αµαρτάνει», γνωρίζοντας τον παράδεισο του γυµνού γυναικείου κορµιού. Στο δεύτερο, η µνήµη πηγαίνει πίσω βασανιστικά, στη Μικρασιατική καταστροφή, και πυροδοτεί τον πόθο ενός ταξιδιού µε απρόσµενες εκπλήξεις στην τουρκεµένη πατρογονική εστία. Το τρίτο είναι η ιστορία της πρωτόγνωρης αναγνώρισης ενός αγνοούµενου, το κακοφόρµισµα µιας ακόµα πληγής στο σώµα της Κύπρου. Το επόµενο µας πηγαίνει στο ιστορικό παρελθόν, στα τέλη της τουρκοκρατίας στο νησί. Είναι η αντίσταση στον κατακτητή, ιδωµένη µέσα από τον εξαγιασµένο φόνο ενός διαφθορέα και δυνάστη αγά, ενώ το τελευταίο, σατιρικό και ολίγον τι αυτοσαρκαστικό, αποτελεί ψυχολογική ανάλυση των επιπτώσεων της φαλάκρας. Έρωτας και θάνατος, υπό διάφορες µορφές, αποτελούν τα κεντρικά σηµεία της γραφής του Πετούση, αντληµένα από την παράδοση και την ιστορία της πατρίδας του, ζωντανεµένα όµως εντυπωσιακά, έµµεσα ή άµεσα, από τη δική του συµµετοχή.

Ο Γιώργος Πετούσης γεννήθηκε το 1943 στη Λεμεσό. Είναι Πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεμεσού «Βασίλης Μιχαηλίδης». Άρχισε να γράφει από το 1957. Υπήρξε μέλος του Λογοτεχνικού Ομίλου του εξατάξιου, τότε, Λανίτειου Γυμνασίου. Ο Ανδρέας Παστελλάς, το 1967, δημοσίευσε πρωτοσέλιδο το πρώτο του ποίημα στο περιοδικό «Επιθεώρηση Λόγου και Τέχνης». Τυγχάνει μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου και Ελλάδος και του Κυπριακού Κέντρου Συγγραφέων, ΡΕΝ.. Από το 2003, είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεμεσού «Βασίλης Μιχαηλίδης» και, από την ίδρυσή της, για την πρώτη δεκαετία, υπήρξε ο πρώτος της πρόεδρος. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά έγκυρα λογοτεχνικά περιοδικά της Κύπρου και της Ελλάδας και αναδημοσιεύονται σε λογοτεχνικά περιοδικά, αναρτώνται σε ιστοσελίδες λογοτεχνίας ή απαγγέλλονται σε διάφορες εκδηλώσεις και έχουν περιληφθεί σε Πανελλήνιες ποιητικές Ανθολογίες.

Ποίηση του έχει μεταφρασθεί στα αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, σέρβικα και, μεταφρασμένα ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε ρουμάνικα, σέρβικα και ιταλικά Ανθολόγια. Έχει λάβει μέρος σε Διεθνή Συμπόσια Ποίησης στην αρχαία Ολυμπία, στην Ιταλία, Σερβία και Ρουμανία και το 2009 η ποίησή του έχει συμπεριληφθεί σε δίγλωσσο Ανθολόγιο ποίησης (Αγγλικά – Ιταλικά ) το οποίο εκδόθηκε στην πόλη Πεσκάρα της Ιταλίας με μεταφραστές καθηγητές του Πανεπιστημίου της πόλης και με επιλογή ποιημάτων, ξένων και Ιταλών ποιητών από την ποιήτρια και καθηγήτρια Στέφκα Σμιτράν, του ίδιου Πανεπιστημίου. Το 2013, σε δίγλωσση έκδοση στα σέρβικα – ελληνικά, με την ευκαιρία του Διεθνούς ποιητικού Συμποσίου «Φθινοπωρινό ποιητικό Σμεντέρεβο», έχει εκδοθεί και κυκλοφορήσει σε βιβλίο επιλογή ποιημάτων του στο Σμεντέρεβο της Σερβίας, με επιμέλεια του Κόραν Τζιώρτσεβιτς. Από το καφενείο των Ιδεών, το 2011, του απονεμήθηκε, στη Σαλαμίνα, το χρυσό μετάλλιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.