«Επιστροφή στην Πατρίδα» της Άννας Τενέζη

«Το τι κάνει τον άνθρωπο να αναζητά τις ρίζες του δεν το ξέρω ούτε μπορώ να το απαντήσω μέχρι τώρα. Υποψιάζομαι όμως ότι η μεγάλη αγάπη μου για τα δέντρα ίσως να έχει να κάνει κάτι με αυτό. Αγαπώ τα δέντρα. Για τη μεγαλοπρέπειά τους, για την αξιοπρέπειά τους, για τη σιωπή τους. Για τη μοναχικότητα και την ανικανότητά τους να αντισταθούν στις επιθέσεις. Είναι εκτεθειμένα και ακίνητα. Δεν μπορούν να τρέξουν, δεν μπορούν να κλάψουν, δεν μπορούν να αμυνθούν. Γι’ αυτό η μεγαλοσύνη μας ή η μικρότητά μας ως ανθρώπων, δηλαδή ως ανώτερων όντων, φαίνεται από τη συμπεριφορά μας προς αυτά. 

Τι μας κάνει λοιπόν να αναζητούμε τις ρίζες μας ως άνθρωποι; Η ανάγκη άντλησης χυμών; Η ανάγκη να έρθουμε σε επαφή με τη μεγάλη μητέρα γη και να ενισχυθούμε από την ενέργειά της; Ή τι άλλο; Υπάρχει και κάτι άλλο, διαισθάνομαι, που όμως μου διαφεύγει και σαν πετάμενη σκέψη δεν μπορώ να το πιάσω. 

Τι με έκανε εμένα να πάω πίσω στην Πατρίδα και να αναζητήσω τις ρίζες μου δεν το ξέρω ακόμα, θα πω όμως πώς μου χαρίστηκε αυτό το δώρο που το αρνιόμουνα για πολύ καιρό.

Το είχα σαν τάμα προς τον πατέρα μου ότι ήθελα κάποια στιγμή να του χαρίσω την ευκαιρία να ξαναπάει και να δει τα μέρη που έπαιξε μικρός, που πήγε σχολείο, που γεύτηκε τις πρώτες γεύσεις της ζωής. Δεν αξιωθήκαμε ούτε εκείνος ούτε εγώ. Τα πρώτα χρόνια του διορισμού μου τα χρήματα ήταν τόσο λίγα, που μόλις έφταναν να περνούμε το απλήρωτο καλοκαίρι μας και να καλύπτω τα έξοδα του ταξιδιού ως την δεύτερη πατρίδα μου, την Ξάνθη, «δεύτερη», γιατί φαίνεται πως χωρίς να το συνειδητοποιώ ένιωθα μέσα μου ως καθαυτό πατρίδα μου την Κιουτάχεια. Μεγάλωσα με το «στην Πατρίδα αυτό και στην Πατρίδα εκείνο», με όλη εκείνη τη νοσταλγία που δημιουργεί η έλλειψη της πατρίδας, ο ξεριζωμός, το ξέβαθο ξαναφύτεμα σε χώρα άλλη, σε δεύτερη γη. 

Όταν επιτέλους τα οικονομικά μας βελτιώθηκαν τόσο, ώστε να μπορώ να προσφέρω τη δυνατότητα στον πατέρα μου να πάει στην Πατρίδα του και να μπορώ κι εγώ να τον συνοδεύσω, η απάντηση που πήρα στην περήφανη ανακοίνωσή μου ήταν «αχ, Τασί μου, ψυχή μου! Θα σου μείνω στα χέρια. Είχα ήδη τρεις καρδιακές προσβολές.» Και πράγματι λίγους μήνες μετά, τον ίδιο χρόνο, πέθανε από καρδιακή προσβολή. Το ταξίδι δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ για κείνον, και εγώ, όσο κι αν μια δυο φορές το σκέφτηκα σαν κάτι που θα ήθελα να κάνω, το έβαλα στην μπάντα και έδωσα χώρο σε άλλες προτεραιότητες. Πώς να πραγματοποιούσα ένα τέτοιο ταξίδι; Θα ήταν μια παρακινδυνευμένη Οδύσσεια. Ακόμα και τότε, με τον πατέρα μου, θα έβγαζα ένα πάσο από την Ελλάδα, για να μπορέσω να πάω. Αλλιώς με το κυπριακό διαβατήριο, και δεν μπορούσα, αλλά κυρίως πίστευα ότι θα ήταν πολύ επικίνδυνο, ιδιαίτερα για μια γυναίκα «εχθρά» που ταξιδεύει μόνη. Άσ’ το καλύτερα. Άσ’ το να μένει…

Τα χρόνια πέρασαν, όπως περνούν πάντα, με ρυθμούς που άλλοτε μας φαίνονται αργοί και σερνάμενοι και άλλοτε απίστευτα γοργοί. Και ήρθε η στιγμή που γνώρισα την Κατριέ, σε μια συζήτηση στο Αραμπαχμέτ…»

Άννα Τενέζη
συγγραφέας

Η Άννα Τενέζη γεννήθηκε στην Ξάνθη από γονείς πρόσφυγες από την Κιουτάχεια της Μικράς Ασίας. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης και µετά το πέρας των σπουδών της ήρθε στην Κύπρο, όπου παντρεύτηκε, απέκτησε δύο κόρες και δίδαξε σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης, για περίπου τριάντα χρόνια. Το 2004 αφυπηρέτησε πρόωρα, για να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Έγραψε Μυθιστορήµατα, Διηγήµατα, Θεατρικά, Παιδικά. Άρθρα, κριτικές, σηµειώµατα έχουν δηµοσιευτεί σε εφηµερίδες και περιοδικά της Κύπρου. Το βιβλίο της «Μαζί στο τίποτα» κυκλοφορεί από τον ΣΠΕΚ και τις εκδόσεις Αρχύτας. Από το 2014 άρχισε να γράφει σενάρια για µικρού και µεγάλου µήκους ταινίες. Βιβλία αυτογνωσίας και αυτοβελτίωσης, αλλά και το «οδοιπορικό» Επιστροφή στην Πατρίδα, εντυπώσεις και εµπειρίες από τα δύο ταξίδια της στην πατρίδα των γονιών της, σε έκδοση από τον Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου και τις εκδόσεις Αρχύτας.  Εκλεκτά έργα της για μικρά και μεγάλα παιδιά, αλλά και για ενήλικες κυκλοφορούν από τις εκδόσεις του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου / ΣΠΕΚ και διατίθενται ελεύθερα και δωρεάν ως eBooks και Audiobooks: Το κοριτσάκι που ήθελε να πάει στο φεγγαράκι, Τσιριτρόμ ο ατρόμητος, Του Έρωτα και της Ψυχής, Η Αρχοντοπούλα με την πέτρινη καρδιά, Το σύννεφο που χάρισε ζωή, Το σύννεφο που αναζητούσε την αγάπη, Ένας μικρός μικρούλης δράκος, Ένας μικρός μικρούλης δράκος σε νέες περιπέτειες, ενώ αναμένοντα νέα σύντομα. Αγαπά και ασχολείται µε τη φωτογραφία. Το 1985 τιµήθηκε µε το βραβείο µυθιστορήµατος του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισµού της Κύπρου για το βιβλίο της Καθώς µου φεύγεις. www.annatenezi.com