“Η Αρχοντοπούλα με την Πέτρινη Καρδιά” της Άννας Τενέζη

Το E-Book «Η Αρχοντοπούλα με την Πέτρινη Καρδιά» συνοδεύεται από ηχητικό αρχείο αφήγησης και ειδικά σχεδιασμένο βίντεο αφήγησης της ιστορίας.

Το συγκεκριμένο έργο περιλαμβάνει Κριτική προσέγγιση και ψυχολογική ανάλυση του παραμυθιού από την Σίλια Χριστοδούλου, Κλινική Ψυχολόγος, Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεύτρια.

No portion of this E-book may be reproduced in any form without permission from the publisher and the writer. Please contact us: info@cultural-association.org | www.cultural-association.org

Διαβάζουμε και Ακούμε την ιστορία με τίτλο “Η Αρχοντοπούλα με την Πέτρινη Καρδιά ” της λογοτέχνιδας Άννας Τενέζη, που κυκλοφορεί ως ηλεκτρονικό βιβλίο, eBook, από τις ηλεκτρονικές – ψηφιακές εκδόσεις του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου / ΣΠΕΚ και προσφέρεται ελεύθερα – δωρεάν σε φιλαναγνώστες μικρούς και μεγάλους μέσα από τον διαδικτυακό κόμβο www.cultural-association.org του ΣΠΕΚ και την ιστοσελίδα της συγγραφέως. Παράλληλα διατίθεται ως ένα χρήσιμο εκπαιδευτικό, επιμορφωτικό, ερευνητικό και ψυχαγωγικό εργαλείο σε παιδαγωγούς, εκπαιδευτικούς, ερευνητές, μελετητές και βιβλιόφιλους.

Παραμύθι εμπνευσμένο από έναν θρύλο της Κύπρου «Το βουνίν της ’ρκας», δηλαδή «Το βουναλάκι της γριάς», που αφηγήθηκε στη συγγραφέα, Άννα Τενέζη, η Μαρία Ρούσου, πηγαίνοντας προς το χωριό της και δείχνοντάς της το σχετικό σημείο μεταξύ Τσερίου και Αναλυόντα.

ΤΟ ΒΟΥΝΙ ΤΗΣ ‘ΡΚΑΣ

Φεύγοντας από Λευκωσία και αφού περάσουμε το χωριό Τσέρι, με κατεύθυνση προς τον Αναλυόντα, συναντάμε στα δεξιά μας έναν λόφο, που ονομάζεται το «Βουνίν της ‘ρκας», που σημαίνει «το βουναλάκι της Γριάς». Για το πώς και γιατί ο λόφος αυτός ονομάστηκε έτσι, θρυλείται στα γύρω χωριά (Τσέρι, Αναλυόντας, Πέρα Ορεινής, τουλάχιστον) το εξής:

Ήτανε, λέει κάποτε στη περιοχή μια Αρχοντοπούλα, που ο πατέρας της είχε πολλά κτήματα και μάζευε πολύ σιτάρι. Η κόρη του ήταν εγωίστρια και άπληστη και της άρεσε να ανεβαίνει στον σωρό το σιτάρι, να χαίρεται τη σοδειά. Κάποια χρονιά μεγάλης ανομβρίας, που ο φτωχός κόσμος πεινούσε, πέρασε μια γριά και, βλέποντας την κόρη να είναι επάνω στον σωρό, της ζήτησε την άδεια να πάρει λίγο σιτάρι να το αλέσει, να κάνει ένα ψωμί, μια πίτα, για να φάει. Η Αρχοντοπούλα με τη σκληρή καρδιά, όχι μόνο της αρνήθηκε, αλλά την έδιωξε κακήν κακώς. Τότε, πικραμένη, η γριά την καταράστηκε το βουνό από το σιτάρι, όπου καθόταν η αρχοντοπούλα να γίνει πέτρα. Έτσι και έγινε! Λένε μάλιστα ότι στην κορυφή του λόφου, όπου μπορεί κάποιος να διακρίνει μια προεξοχή, από μια σχετική γωνία, ότι είναι το κόσκινο, που κρατούσε η άκαρδη Αρχοντοπούλα.