ΜΕΡΗ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΤΕ
Κύπρος γλυκιά πατρίδα μου που είσαι πληγωμένη
Μόρφου, Κερύνεια, Αμμόχωστος, τόποι μ’ αγαπημένοι
κι αν χρόνια πέρασαν πολλά οι μνήμες πάντα μένουν
μες στων προσφύγων τις καρδιές που επιστροφή προσμένουν.
Μόρφου μου που ‘σαι όμορφη και πάντα στολισμένη
στης άνοιξης τα χρώματα με μυρωδιές λουσμένη,
λεύτερη θέλω να σε δω, το κρύβω να μην κλάψω
στον Άη Μάμα σου να ‘ρθω ένα κερί ν’ ανάψω.
Κερύνεια μου βασίλισσα που ‘χεις το λιμανάκι
στο κάστρο σου ναυάγιο, κρυμμένο καραβάκι,
να σκαρφαλώσω στο βουνό για να σε αγναντέψω
γνωστούς να δω απ’ τα παλιά μαζί τους να φιλέψω.
Αμμόχωστός μου λαμπερή στην άμμο σου χωμένη
ο πύργος του Οθέλλου σου εκεί μας περιμένει,
τη γη που μας εγέννησε ξανά για ν’ ακουμπήσω
στην ήρεμή σου θάλασσα να ‘ρθω να κολυμπήσω.
Μέρη μας που μας λείπετε, στέκεστε μακριά μας
η μπότα του κατακτητή ματώνει την καρδιά μας,
στον Ύψιστο προσεύχομαι να ‘ρθει εκείνη μέρα
σάλπισμα για τη λευτεριά να ηχήσει στον αέρα.
Στίχοι: Ελευθέριος Πλουτάρχου | Σύνθεση: Γιώτα Σερδάρη | Ερμηνεία: Στέλλα Στυλιανού | Ενορχήστρωση: Audiobee | Παραγωγή: Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ - ΣΤΙΧΟΥΡΓΟ
ΜΟΡΦΟΥ
Η Μόρφου είναι μια από τις μεγαλύτερες κωμοπόλεις της Κύπρου. Βρίσκεται στην κεντρική δυτική πεδιάδα της επαρχίας Λευκωσίας, μεταξύ των οροσειρών Τροόδους και Πενταδαχτύλου. Το βορειοδυτικό τμήμα της διοικητικής της έκτασης είναι παραθαλάσσιο (Κόλπος της Μόρφου). Καταλήφθηκε από τα τουρκικά στρατεύματα τον Αύγουστο του 1974, ενώ οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοί της εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους και κατέφυγαν ως πρόσφυγες στο ελεύθερο μέρος του νησιού. Η Μόρφου ιδρύθηκε στα αρχαία χρόνια από τους Σπαρτιάτες. Υπάρχουν δύο εκδοχές για την προέλευση του ονόματός της. Η πρώτη αναφέρεται στη λατρεία της Θεάς Αφροδίτης, που στη Λακωνία την αποκαλούσαν Μορφώ. Η δεύτερη αναφέρεται στο όνομα του πρώτου κατοίκου της, του Θεόμορφου. Στα Βυζαντινά χρόνια εγκαταστάθηκαν εκεί Ακρίτες που προστάτευαν την Κύπρο από τις αραβικές επιδρομές. Οι Ακρίτες δημιούργησαν στο στρατόπεδό τους ναό προς τιμή του Αγίου Μάμα, τον οποίο θεωρούσαν προστάτη τους. Στην περίοδο της Φραγκοκρατίας, η Μόρφου παραχωρήθηκε από τον βασιλιά της Κύπρου στον Λαουράν ντε Πλεσσίλ. Κατά την Τουρκοκρατία αποτέλεσε πρωτεύουσα της ευρύτερης περιοχής και υπαγόταν διοικητικά στην επαρχία Κερύνειας. Ανακηρύχθηκε σε δήμο στα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας (1883). Κοντά στη Μόρφου υπάρχουν αρκετά αρχαία μνημεία, όπως το αρχαίο θέατρο των Σόλων, τα ανάκτορα του Βουνιού και το Ιερό της Αφροδίτης. Πριν από την τουρκική εισβολή η Μόρφου φημιζόταν για τα καταπράσινα περιβόλια της και την καλλιέργεια εσπεριδοειδών.
ΚΕΡΥΝΕΙΑ
Η Κερύνεια είναι η μικρότερη σε έκταση και πληθυσμό πόλη της Κύπρου, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας και βρίσκεται στις βόρειες ακτές της. Εκτείνεται από το ακρωτήρι Κορμακίτη μέχρι τη λεγόμενη “Αχαιών ακτή”, περιλαμβάνοντας και το μεγαλύτερο μέρος της οροσειράς του Πενταδακτύλου. Τον Ιούλιο του 1974 καταλήφθηκε από τα τουρκικά στρατεύματα, ενώ οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοί της εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους και κατέφυγαν ως πρόσφυγες στο ελεύθερο μέρος του νησιού. Η Κερύνεια έχει μακραίωνη ιστορία. Αποικήθηκε από τους Αχαιούς στα προϊστορικά χρόνια (1300 π.Χ.). Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ιδρύθηκε από τους Κηφέα και Πράξανδρο, που κατέληξαν εκεί όταν επέστρεφαν στη πατρίδα τους από τον Τρωικό πόλεμο. Η Κερύνεια, μαζί με το γειτονικό χωριό Λάπηθος, αποτελούσαν κατά την αρχαιότητα ένα από τα πιο σημαντικά ελληνικά βασίλεια της Κύπρου. Για την προέλευση του ονόματος της υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Αναφέρεται, μεταξύ άλλων, πως το όνομά της το πήρε από τη μικρή αρχαία πόλη Κερύνεια που υπήρχε στην Αχαΐα ή από τη νύφη Κυρήνη, κόρη βασιλιά των Λαπιθών ή από τον μυθικό βασιλιά της Κύπρου Κινύρα. Οι Βυζαντινοί την είχαν οχυρώσει για πρώτη φορά κατά τον 11ο αιώνα μ.Χ. Το φρούριο της πόλης, που σώζεται ως σήμερα και δεσπόζει του μικρού γραφικού λιμανιού, ενισχύθηκε από τους Φράγκους κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας και από τους Βενετούς κατά την περίοδο της Βενετοκρατίας. Τον Σεπτέμβρη του 1570 η πόλη παραδόθηκε στους Οθωμανούς Τούρκους, λίγο μετά από την πολιορκία και άλωση της Λευκωσίας. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας βρισκόταν σε κατάσταση παρακμής, όπως άλλωστε και ολόκληρη η Κύπρος, ενώ στην Αγγλοκρατία γνώρισε περιορισμένη ανάπτυξη. Μετά την Ανεξαρτησία (1960) άρχισε να αναπτύσσεται με γοργό ρυθμό. Η Κερύνεια είναι κτισμένη σ’ ένα όμορφο περιβάλλον με την οροσειρά του Πενταδακτύλου στα νότιά της, συνδυάζοντας έτσι βουνό και θάλασσα. Λόγω της φυσικής ομορφιάς και των αρχαίων μνημείων της πολύ σύντομα αποτέλεσε πόλο έλξης ξένων τουριστών. Στη θαλάσσια περιοχή της βρέθηκε επίσης και ένα αρχαίο ναυάγιο εμπορικού ελληνικού καραβιού του 4ου π.Χ. αιώνα, το οποίο ανελκύστηκε το 1967 και τοποθετήθηκε στο φρούριο της πόλης. Το σημαντικό αυτό αρχαιολογικό εύρημα έγινε διεθνώς γνωστό ως το «Καράβι της Κερύνειας».
ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ
Η Αμμόχωστος είναι πόλη της Κύπρου και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, που βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα της, στον κόλπο που φέρει το όνομά της. Μια πόλη που κυριολεκτικά είναι χωμένη στην άμμο. Τον Αύγουστο του 1974 καταλήφθηκε από τα τουρκικά στρατεύματα που είχαν εισβάλει στην Κύπρο, ενώ οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοί της κατέφυγαν ως πρόσφυγες στο ελεύθερο μέρος του νησιού. Η Αμμόχωστος έχει μακραίωνη ιστορία. Υπήρξε διάδοχος του φημισμένου αρχαίου βασιλείου της Σαλαμίνας. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Σαλαμίνα είχε ιδρυθεί μετά το τέλος του Τρωικού πολέμου από τον Τεύκρο, γιο του Τελαμώνα και αδελφό του Αίαντα, από το ελληνικό νησί της Σαλαμίνας. Ο Ονήσιλος και ο Ευαγόρας ήταν σπουδαίοι βασιλιάδες της Σαλαμίνας στην αρχαιότητα. Στον 3ο π.Χ. αιώνα κτίστηκε από τους Πτολεμαίους νέα πόλη, που ονομάστηκε Αρσινόη, προς τιμή της βασίλισσας Αρσινόης Β’ Φιλαδέλφου της Αιγύπτου. Στα Βυζαντινά χρόνια ο Ιουστινιανός για να τιμήσει την πόλη αυτή, από την οποία καταγόταν η γυναίκα του Θεοδώρα, τη διακόσμησε με πολλά επιβλητικά κτίρια, ενώ οι κάτοικοί της, για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους προς τον αυτοκράτορα, την ονόμασαν Νέα Ιουστινιανία. Το 647 μ.Χ., όταν καταστράφηκαν οι γειτονικές πόλεις από τις επιδρομές των Σαρακηνών στο νησί, οι κάτοικοί τους μετοίκησαν στην Αμμόχωστο, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός της να αυξηθεί σημαντικά και να γνωρίσει νέα άνθηση. Όταν αργότερα οι Άραβες κατέλαβαν τους Αγίους Τόπους, ο χριστιανικός πληθυσμός τους κατέφυγε επίσης εκεί, με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε σημαντικό χριστιανικό κέντρο. Στα χρόνια της Φραγκοκρατίας ονομάστηκε Φαμακούστα, συνεχίστηκε η ανάπτυξή της και περιτοιχίστηκε με ισχυρά τείχη. Το λιμάνι της αποτέλεσε σταθμό διαμετακομιστικού εμπορίου μεταξύ Ανατολής και Δύσης κι έτσι συνέρρευσε στην πόλη άφθονος πλούτος. Τότε χτίστηκαν λαμπρά ανάκτορα και άλλα οικοδομήματα, όπως ο γοτθικός καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολάου. Αργότερα κατακτήθηκε από τους Γενουάτες (1373) και έμεινε στην κατοχή τους για έναν σχεδόν αιώνα. Έπειτα πέρασε στους Ενετούς (1489), που τη μετάτρεψαν σε διοικητικό κέντρο και γενικό στρατηγείο της Ανατολικής Μεσογείου. Στον γνωστό πύργο της πόλης η παράδοση τοποθετεί την εξέλιξη και το τέλος της τραγωδίας του Σαίξπηρ «Οθέλλος». Το 1571 καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς, ύστερα από έντεκα μήνες σκληρής πολιορκίας και γενναίας αντίστασης από τους υπερασπιστές της. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας βρισκόταν σε κατάσταση παρακμής, όπως άλλωστε και ολόκληρη η Κύπρος. Άρχισε να αναπτύσσεται ξανά στα χρόνια της Αγγλοκρατίας. Οι Άγγλοι βελτίωσαν και επέκτειναν το λιμάνι της και την ένωσαν σιδηροδρομικώς με τη Λευκωσία. Μετά την ανακήρυξη της Κύπρου ως ανεξάρτητο κράτος (1960) η Αμμόχωστος εξελίχτηκε σε μεγάλο εμπορικό κέντρο και σημαντικό τουριστικό θέρετρο, διαθέτοντας σύγχρονα ξενοδοχεία, μεγάλο παραλιακό μέτωπο και κοσμοπολίτικη όψη. Λόγω των έφορων εδαφών της διέθετε αξιόλογη γεωργική παραγωγή, όπως σιτάρι, αμπέλια, εσπεριδοειδή, ελιές και μικρή ποσότητα από βαμβάκι που εξαγόταν στο εξωτερικό. Το λιμάνι της πόλης αποτέλεσε το μεγαλύτερο εμπορικό και επιβατικό λιμάνι της Κύπρου. Πολύ κοντά στην πόλη βρίσκεται το μοναστήρι του Αποστόλου Βαρνάβα, ιδρυτή της Εκκλησίας της Κύπρου, στον χώρο όπου πιστεύεται πως βρισκόταν και ο τάφος του. Στην ίδια περιοχή είναι και ο αρχαιολογικός χώρος της Έγκωμης, και πολύ κοντά ο αρχαιολογικός χώρος της Σαλαμίνας.
Αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση για την κυκλοφορία του τραγουδιού «Μέρη μας που μας λείπετε» σε συνεργασία με δύο εκλεκτές φίλες και συναδέλφους. Τη Γιώτα Σερδάρη που συνέθεσε τόσο μελωδικά το τραγούδι και τη Στέλλα Στυλιανού που το ερμήνευσε τόσο όμορφα. Ευχαριστούμε την Audiobee και τον Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου για τη βοήθεια και τη στήριξη. Το τραγούδι μας είναι αφιερωμένο στα κατεχόμενα μέρη της Κύπρου που στενάζουν κάτω απ’ την μπότα του Τούρκου εισβολέα και στέλνει το μήνυμα πως δεν ξεχνούμε, συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε, να διεκδικούμε και να ελπίζουμε στην ελεύθερη επιστροφή και στην επανένωση της πατρίδας μας. Οι μνήμες από την τούρκικη εισβολή του 1974 παραμένουν άσβεστες, εδώ και 49 σχεδόν χρόνια. Η Μόρφου, η Κερύνεια, η Αμμόχωστος και δεκάδες χωριά περιμένουν μαρτυρικά και υπομονετικά να επιστρέψουν οι νόμιμοι ιδιοκτήτες στα σπίτια και στις περιουσίες τους. Νεκροί, πρόσφυγες, εγκλωβισμένοι, αγνοούμενοι και πολλές άλλες πληγές εξακολουθούν να παραμένουν ανοικτές. «Η μαυροφορεμένη μάνα με μια βουβή φωτογραφία… η γιαγιά του προσφυγικού συνοικισμού με τ’ όνειρο αγκαλιά… να πιεί καφέ με τη γειτόνισσα, να ξεδιψάσει το γιασεμί που ‘χε φυτέψει στην αυλή πριν τον διωγμό, ν’ ανάψει κερί στην εκκλησία του χωριού και το καντήλι στους τάφους των προγόνων… κι ο παππούς… όρθιος στον λόφο αγναντεύει, πίσω απ’ το συρματόπλεγμα, τη σκλαβωμένη γη μας…»
Ελευθέριος Πλουτάρχου
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΩΝ
Ελευθέριος Πλουτάρχου (ποιητής – στιχουργός)
Ο Ελευθέριος Πλουτάρχου είναι Κύπριος, γεννήθηκε το 1975, κατάγεται από το χωριό Καλοπαναγιώτης και διαμένει στη Λευκωσία. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Κύπρου (Επιστήμες της Αγωγής–Δημοτική Εκπαίδευση, 1999) με μεταπτυχιακές σπουδές στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου (Επιστήμες της Αγωγής – Συνεχιζόμενη Εκπαίδευση, 2012). Από το 1999 εργάζεται ως δάσκαλος στη Δημοτική Εκπαίδευση. Εξέδωσε με τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές την ποιητική συλλογή «Των στίχων πανσπερμία» (2021) και το λογοτεχνικό βιβλίο γνώσεων «Δεκατέσσερις ημέρες στην Αρχαία Ελλάδα: ημερολόγιο από το ταξίδι του Λεωνίδα» (2021) και με τις Εκδόσεις Αρχύτας τις ποιητικές συλλογές «ΑΝΘΡΩΠΟΣ – Στοχασμοί και Αποχρώσεις – 180 Χαϊκού» (2021) και «Ελλήνων Μύθοι» (2022) για παιδιά (9+) και εφήβους και τη διηγηματική συλλογή «Μια ηλιαχτίδα ανατολής στη δύση» (2022), της σειράς λογοτεχνημάτων ΣΠΕΚ (Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου). Συμμετείχε επίσης με εννέα ποιήματά του στη συλλογική ποιητική ανθολογία «Ποιητών Σταχυολογήματα» (2022) των Εκδόσεων Διάνοια.
Το 2022 κυκλοφόρησε σε μορφή audiobook – video book το βραβευμένο παραμύθι του «Η Επανάσταση των Λέξεων του Καλού» από τις ηλεκτρονικές εκδόσεις του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου. Συμμετέχει ως εκπαιδευτικός και συγγραφέας σε δράσεις φιλαναγνωσίας. Έργα του έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες ποίησης, εφημερίδες και πολιτιστικά περιοδικά. Ποιήματα, δοκίμια και διηγήματά του έχουν διακριθεί με βραβεία και επαίνους σε πολλούς πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς. Είναι μέλος σε αρκετές λογοτεχνικές ενώσεις, συνδέσμους και ομίλους σε Κύπρο και Ελλάδα. Διατελεί Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου (2021) και Πολιτιστικός Εκπρόσωπος του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου στην Κύπρο (2022). Προσωπικό ιστολόγιο ποίησης και πεζογραφίας: https://elploutarchou.blogspot.com/
Γιώτα Σερδάρη (συνθέτρια)
Η Γιώτα Σερδάρη γεννήθηκε το 1982 στις Βρυξέλλες (Βέλγιο). Οι γονείς της είναι πρόσφυγες από τη Μόρφου και το Συριανοχώρι. Από την ηλικία των οχτώ χρονών διαμένει στη Λευκωσία. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στη Φλώρινα (πρώην Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, 2004) με μεταπτυχιακές σπουδές στην Εκπαιδευτική Ψυχολογία και στη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση (Επιστήμες της Αγωγής, Πανεπιστήμιο Κύπρου, 2007). Επιπρόσθετα, είναι κάτοχος Πτυχίου Πιάνου (Σύγχρονο Ωδείο Κύπρου, 2006). Από το 2004 εργάζεται ως δασκάλα στη Δημοτική Εκπαίδευση. Στον ελεύθερό της χρόνο ασχολείται με τη σύνθεση τραγουδιών και έχει λάβει μέρος δύο φορές στον Διαγωνισμό Σύνθεσης Κυπριακού Τραγουδιού που διοργανώνει κάθε χρόνο το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, όπου έχει διακριθεί με Γ’ Βραβείο το 2007 («Κύπρος μου») και με Α’ Βραβείο το 2008 («Επλάνεψές με Μάνα μου»). Το τραγούδι «Μέρη μας που μας λείπετε», είναι άλλη μια προσωπική μελωδική έκφραση του καημού και του πόθου για λευτεριά που σιγοκαίει στην καρδιά και στο μυαλό κάθε πρόσφυγα της Κύπρου. Είναι αφιερωμένο στον πρόσφυγα που επιθυμεί να επιστρέψει στο σπίτι που γεννήθηκε και μεγάλωσε, στα χωράφια που με κόπο και αγάπη καλλιέργησε, στις εκκλησιές που προσκύνησε και προσευχήθηκε, στις θάλασσες που πέρασε τα πιο ανέμελα καλοκαίρια.
Γιώτα Σερδάρη (συνθέτρια)
Η Γιώτα Σερδάρη γεννήθηκε το 1982 στις Βρυξέλλες (Βέλγιο). Οι γονείς της είναι πρόσφυγες από τη Μόρφου και το Συριανοχώρι. Από την ηλικία των οχτώ χρονών διαμένει στη Λευκωσία. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στη Φλώρινα (πρώην Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, 2004) με μεταπτυχιακές σπουδές στην Εκπαιδευτική Ψυχολογία και στη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση (Επιστήμες της Αγωγής, Πανεπιστήμιο Κύπρου, 2007). Επιπρόσθετα, είναι κάτοχος Πτυχίου Πιάνου (Σύγχρονο Ωδείο Κύπρου, 2006). Από το 2004 εργάζεται ως δασκάλα στη Δημοτική Εκπαίδευση. Στον ελεύθερό της χρόνο ασχολείται με τη σύνθεση τραγουδιών και έχει λάβει μέρος δύο φορές στον Διαγωνισμό Σύνθεσης Κυπριακού Τραγουδιού που διοργανώνει κάθε χρόνο το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, όπου έχει διακριθεί με Γ’ Βραβείο το 2007 («Κύπρος μου») και με Α’ Βραβείο το 2008 («Επλάνεψές με Μάνα μου»). Το τραγούδι «Μέρη μας που μας λείπετε», είναι άλλη μια προσωπική μελωδική έκφραση του καημού και του πόθου για λευτεριά που σιγοκαίει στην καρδιά και στο μυαλό κάθε πρόσφυγα της Κύπρου. Είναι αφιερωμένο στον πρόσφυγα που επιθυμεί να επιστρέψει στο σπίτι που γεννήθηκε και μεγάλωσε, στα χωράφια που με κόπο και αγάπη καλλιέργησε, στις εκκλησιές που προσκύνησε και προσευχήθηκε, στις θάλασσες που πέρασε τα πιο ανέμελα καλοκαίρια.
Στέλλα Στυλιανού (ερμηνεύτρια)
Η Στέλλα Στυλιανού γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λευκωσία, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Από πολύ μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τη Μουσική και το τραγούδι αφού κατάγεται από μουσική οικογένεια. Έκανε μαθήματα πιάνου για 12 χρόνια, Θεωρητικών (Αρμονίας, Ιστορίας της μουσικής, μορφολογίας και φωνητικής) στο Εθνικό Ωδείο Κύπρου. Συμμετείχε σε πολλά φωνητικά σύνολα κατά τη διάρκεια της μαθητικής και φοιτητικής της ζωής. Σπούδασε παιδαγωγικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και σήμερα είναι διορισμένη δασκάλα στη Δημόσια Δημοτική Εκπαίδευση με εξειδίκευση στο μάθημα της Μουσικής. Με το τραγούδι ασχολείται από το 2007 όπου έχει συμμετάσχει σε πολλά και διαφορετικά σχήματα και έχει αποκτήσει εμπειρία σε πολλά διαφορετικά είδη της ελληνικής μουσικής. Το 2010 κυκλοφόρησε η πρώτη της προσωπική δισκογραφική δουλειά με τίτλο ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ όπου τα τραγούδια φέρουν την υπογραφή της. Το 2015 κυκλοφόρησε ο δεύτερος προσωπικός της δίσκος από τη 14music σε Ελλάδα και Κύπρο με γενικό τίτλο ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.
Στη συνέχεια ακολούθησαν και άλλα single κομμάτια όπως το ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ σε στίχους Λευτέρη Χαψιάδη και Μουσική Θανάση Ηλιόπουλου και το ΤΙΠΟΤΑ σε στίχους και μουσική του Νίκου Βλάχου. Στη συνέχεια εντάχθηκε στους νέους καλλιτέχνες της HEAVEN MUSIC με την οποία κυκλοφόρησε τέσσερα διαφορετικά σινγκλ κομμάτια. Tα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με τον δημοφιλή τραγουδοποιό και πρωτεργάτη στη παραδοσιακή μουσική του τόπου μας Μιχάλη Χατζήμιχαηλ τόσο δισκογραφικά όσο και τηλεοπτικά αλλά και σε εκδηλώσεις σε όλη τη Κύπρο. Δημιούργησε τη πρώτη μεικτή χορωδία του Συνδέσμου Αποδήμων και Φίλων Πεδουλά και ως μαέστρος της έχει πραγματοποιήσει πολλές εκδηλώσεις εντός και εκτός του χωριού με μεγάλη επιτυχία. Δισκογραφικά όμως ασχολήθηκε και πολύ νωρίτερα με τη σύνθεση και την παραγωγή για τις ανάγκες παιδικού δίσκου με τίτλο «ΓΛΥΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ «όπου είχε την διεύθυνση, την ενορχήστρωση και τη γενική επιμέλειά του. Ο δίσκος αυτός αποτελεί σήμερα εγκεκριμένο υλικό για το μάθημα της μουσικής από το Υπουργείο Παιδείας και έχει κυκλοφορήσει σε όλα σχεδόν τα σχολεία της Δημοτικής Εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει σε πολλούς διαγωνισμούς τραγουδιού με δικές τις συνθέσεις και έχει κάνει πολλές εμφανίσεις σε ραδιόφωνο και τηλεόραση. Έχει παρουσιαστεί σε πολλά γνωστά νυκτερινά μαγαζιά της Λευκωσίας, σε μπουάτ και εστιατόρια. Σημαντική εμφανίσή της ήταν στις Βρυξέλλες όπου παρευρέθηκε δύο φορές στα πλαίσια της Κυπριακής Προεδρίας. Αντιπροσώπευσε τη Κυπριακή Μουσική και Διασκέδαση στο GALA DINNER που διοργανώνει η γυναικεία οργάνωση FEMME D’ EUROPE καθώς και στο CHRISTAMAS BAZZAR στα γραφεία της COMISSION στις Βρυξέλλες που διοργανώνει η ίδια οργάνωση και το επισκέπτονται κάθε χρόνο τουλάχιστον 3000 άτομα. Η Στέλλα Στυλιανού έχει τραγουδήσει με μεγάλη επιτυχία και στο εξωτερικό στην Ελληνική και Κυπριακή παροικία σε Λονδίνο, Μπέρμιχαμ και Καναδά με πιο πρόσφατη την εμφάνιση της τη Πρωτοχρονιά του 2020 στο πλευρό του καταξιωμένου Έλληνα τραγουδιστή και συνθέτη Ματθαίου Γιαννούλη, μια βραδιά που αξιολογήθηκε ως μια από τις πιο επιτυχημένες της παροικίας. Αγαπά με πάθος τη μουσική και το τραγούδι και έχει ως στόχο την μεταλαμπάδευση της αγάπης της στο κοινό, στους μαθητές τις και σε όλο τον κόσμο που αγαπά την ελληνική μουσική που έχει τόσα να επιδείξει.
