Χαιρετισμός Έκδοσης
Είναι προνόμιο για μένα να χαιρετίσω την 3η ποιητική συλλογή του ιατρού και ποιητή Γεράσιμου Τζιβρά που φέρει τίτλο «Στο χάδι του ανέμου» και εκδίδεται από τις εκδόσεις Αρχύτας σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου, του οποίου έχω την τιμή να προεδρεύω. Ο ποιητής Γεράσιμος Τζιβράς εισέρχεται σε ώριμη ηλικία στην ποίηση, και αυτό είναι ένα δυνατό σημείο του, αφού ο στίχος του για χρόνια ωρίμαζε, δεκαετίες ολόκληρες στη Γερμανία, για να μας προσφερθεί ως παλιό καλό κρασί, να πιούμε, ν’ απολαύσουμε, να διαλαλήσουμε. Ένας στίχος φορτισμένος με αγάπη για την Ελλάδα και τον συνάνθρωπο, για τη Φύση, τις Ρίζες, το κάλλος της ζωής. Όλη η συσσωρευμένη εμπειρία και προσφορά του ποιητή μέχρι τη συνταξιοδότησή του έγιναν ηφαίστειο που σήμερα χύνεται και απλώνει τα πολύτιμα μέταλλα τα οποία υπερθέρμαινε τόσα χρόνια εντός του. Ο Γεράσιμος Τζιβράς, με μεστές εμπειρίες ως χειρούργος ιατρός για δεκαετίες, έμαθε τί σημαίνει πάθηση στο σώμα, και τι σημαίνει αγώνας για επιβίωση και ενδυνάμωση ψυχής. Ακόμη, ως ιατρός έμαθε, και μέσα από τον στίχο του μας διδάσκει, να ερευνούμε για να διαγνώσουμε, να θεραπεύουμε το τραύμα – σωματικό ή/και ψυχικό – με άλλα λόγια, να βρίσκουμε την αλήθεια, που είναι ένα από τα ζητούμενα της λογοτεχνίας κάθε εποχής. Μας απομακρύνει από πλάνες και λανθασμένες διαγνώσεις, και μας οδηγεί στο φως. Λίγα γνωρίζαμε για την «ιατρική ηθική», μα ιδού που με τον στίχο του της δίνει μορφή τέχνης! Κι αυτό το πάντρεμα επιστημονικής τέχνης και ποιητικής λαλιάς είναι ό,τι σημαντικότερο.
Θα μπορούσε κάποιος αυθόρμητα να πει ότι ο Γεράσιμος Τζιβράς είναι, για τη σύγχρονη ποίηση, ένας Καλός Σαμαρίτης. Η προσφορά του στον συνάνθρωπο ως ιατρός αλλά και ως ενεργό μέλος φιλανθρωπικών οργανώσεων στη Γερμανία, όπου ζει και εργάζεται για ένα μεγάλο διάστημα, του δίνει σπάνια εφόδια για μια αγνή ποίηση που ίσως κινδυνεύει να χαθεί. Αλλά είναι αυτά τα ανθρωπιστικά εφόδια που διαθέτει, που δίνουν ωραία χρώματα και θέρμη στην ποίησή του. Και είναι με αυτά τα ανθρωπιστικά διαμάντια που είναι εμπλουτισμένος ο στίχος του: τα διαμάντια του αλτρουϊσμού και της ευαισθησίας. Δεν είναι σύνηθες φαινόμενο και είναι αυτή η αγνότητα που κάνει τον Τζιβρά να ξεχωρίζει.
Επιπρόσθετα, με τα ποιήματα του μας παρασύρει να προβληματιστούμε μαζί του, να νοιαζόμαστε μαζί του, να σκεφτόμαστε μαζί του για την τύχη του άτυχου συνανθρώπου που υποφέρει, για τη μοίρα της κοινωνίας που λυγίζει, της Φύσης που κινδυνεύει κ.ο.κ. Ως ποιητής δεν προτείνει λύσεις στα προβλήματα που παρεισφρέουν στα ποιήματά του – ούτε αναμενόταν κάτι τέτοιο. Τον θλίβουν τα προβλήματα για την κοινωνία, τον απλό άνθρωπο και τον δυσβάσταχτο καθημερινό βίο του, το δράμα μιας πατρίδας, τη διάψευση σε μία σχέση, ακόμα και για τον πόλεμο ή για το μίσος, που σαρώνουν στις μέρες μας. Ωστόσο, ως ποιητής προσκαλεί τον αναγνώστη να συνεχίζει διαρκώς ν’ αγωνίζεται, πρώτα για να καλυτερέψει ο ίδιος και μετά για να χειρουργήσει με τον γιατρό-ποιητή το κάθε σάπιο.
Ένα άλλο εξαίσιο χαρακτηριστικό στην ποίηση του Γεράσιμου Τζιβρά είναι ο άνετος χειρισμός της Ελληνικής Γλώσσας. Ρέει ο λόγος του και έχει μουσικό ρυθμό. Είναι πλήθος οι λέξεις, οι μεταφορές, ακόμα και οι ιστορικές αναφορές (για να τεκμηριώσει κάποιες θέσεις του και μόνο). Σαλπίζει στην ποίησή του και μας καλεί ως κοινωνούς ή συμμάχους του υπέρ του Ελληνικού Πολιτισμού και του Ελληνικού Κάλλους. Σαλπίζει για τις παλιές μας αξίες και αρχές, την Παράδοση, μας ξεναγεί στις ομορφιές του τόπου μας, που τις αγνοήσαμε. Μας συγκινεί που ως Απόδημος εκφράζεται με αγωνία για την τύχη του Ελληνισμού στο μέλλον. Είναι, όντως αξιοθαύμαστο και ζηλευτό το ό,τι ένας Έλληνας που ζει στο εξωτερικό για τόσο καιρό παραμένει τόσο, μα τόσο, Έλληνας. Και βεβαίως ως ποιητής είναι Έλληνας-οδηγός. Και τί είναι η Ελληνική ποίηση παρά μια τριήρης να μας ταξιδέψει για να μας φέρει στις αμμουδιές του Ομήρου, όπου τη γλώσσα μας έδωσαν ελληνική, όπως γράφει ο Ελύτης. Ένα άλλο ισχυρό σημείο στην ποίηση του Τζιβρά είναι η ευτολμία και η ειλικρίνειά του, ώστε να μη διστάζει να καταγγείλει ό,τι είναι αντικειμενικά ανορθόδοξο και κακό για τον συνάνθρωπο και για την Πολιτεία : «αντικειμενικά», γιατί ο Τζιβράς ως επιστήμων ξέρει να θέτει κατάλληλα κριτήρια ώστε να μπορεί να επιλέγει τα ορθά για την κοινωνία και μεταξύ τους το ορθότερο, να επιλέγει τα αγαθά και μεταξύ τους το υπέρτατο αγαθό, την αγάπη. Γνωρίζει, βέβαια, ότι μόνος δεν θ’ αλλάξει τα στραβά του κόσμου. Ξέρει πως το τέλειο είναι απλησίαστο. Όμως, γράφει πεισματικά για να μας πείσει να κάνουμε έστω ένα βήμα προς το τέλειο. Και ενθαρρύνει τον αναγνώστη να τολμήσει το πρώτο σκαλί…θυμίζοντας τον Καβάφη, που έγραψε «Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι· / τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.» Η ποίηση του μας προσκαλεί να πατήσουμε το πρώτο σκαλί, της σκάλας της αυτοβελτίωσης.
Κλείνω αναφέροντας ότι στο Λεύκωμα αυτό οι στίχοι του Γεράσιμου Τζιβρά βρίσκονται σε αρμονική σύζευξη με τους ξεχωριστούς πίνακες της σοπράνο και ζωγράφου Δέσποινας Σκαρλάτου. Ο συνδυασμός ποίησης και ζωγραφικής δίνει ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα, όπως εύκολα θα δουν οι αναγνώστες στην έκδοση, για την οποία αιτιολογημένα χαιρόμαστε ως Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου. «Στο χάδι του ανέμου» αφέθηκαν η Δέσποινα και ο Γεράσιμος κι άρχισαν να κεντούν το πιο όμορφο εργόχειρο. Ας συμπορευθούμε καλοτάξιδα με τον ποιητή Γεράσιμο Τζιβρά της ελληνικής ψυχής και της πανανθρώπινης καρδιάς, και τη Δέσποινα Σκαρλάτου με τους πίνακες της – που είναι άλαλη ποίηση με πινελιές αντί λέξεων. Φρονώ ότι αναγνώστες-και-θεατές θα κερδίσουν από το άξιο Λεύκωμα διττής τέχνης. Ευχαριστώ θερμά και τους δύο για το ταξίδι που μας χαρίζουν.
Σίσσυ Σιγιουλτζή – Ρουκά
Πρόεδρος Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου
Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης
O ποιητής και επιστήμονας Δρ Γεράσιμος Τζιβράς με τον στίχο του εκφράζει όσα έντονα νιώθει για την αγαπημένη πατρίδα και την Ιστορία, για τον έρωτα που τον εμπνέει, για τον συνάνθρωπο που τον υπηρετεί, για την επιστήμη που τον ενδυναμώνει, για τις Τέχνες (μουσική, εικαστικά) που τον ολοκληρώνουν ως δημιουργό. Το συνταίριασμα του στίχου του στο Λεύκωμα αυτό με τους εντυπωσιακούς πίνακες της σοπράνο και ζωγράφου Δέσποινας Σκαρλάτου είναι ένας ωραίος «διάλογος» σε μια πίστα όπου χορεύουν σε αρμονία ο στίχος του με τους πίνακές της, ένα «ταγκό δύο τεχνών» σε χαρτί και σε καμβά! Θεωρώ πρωτότυπη επιτυχία για τον Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου τη σύζευξη τόσων παραμέτρων της Τέχνης! Είναι άξιες μελέτης οι περιπτώσεις επιστημόνων που είναι δοσμένοι στην Τέχνη και στον Λόγο (π.χ. ο Αϊνστάιν και βιολιστής και δοκιμιογράφος). Ιδιαίτερα με εντυπωσιάζουν ο ρυθμός και η μουσικότητα του στίχου, αλλού τρυφερός αλλού δυναμικός και διδακτικός. Ο ίδιος ο ποιητής στέκει ψηλά, ζει ανάγκη για μπράβο πολλά, όρθιος αγωνιστής, και με ταπεινή προσφορά. Τον αρκεί που ο στίχος του κάπου απαγγέλλεται και τραγουδιέται. Τον αρκεί που ως επιστήμων διερευνά με νυστέρι όλο και πιο βαθιά το θέμα «άνθρωπος». Η πλέρια ποίηση του Γεράσιμου Τζιβρά σε συνδυασμό με τους πίνακες της Δέσποινας Σκαρλάτου με ταξιδεύουν, με μεταφέρουν σε τόπους που δεν φαντάστηκα, σε τόπους γνώσης και κάλλους, στη Φύση με ρυθμικές λαλιές και αεράτες πινελιές, κι ακόμη μου δανείζουν φως να βλέπω καλύτερα τις άγνωστες ή/ και σκοτεινές μεριές της εποχής μας.
Δρ Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης
Πρόεδρος Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου
Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου
Συνοπτικό Βιογραφικό Σημείωμα του Συγγραφέα
O Δρ Ιατρικής Γεράσιµος Τζιβράς είναι γιατρός γενικής χειρουργικής, εντεροπρωκτολογίας, φλεβολογίας, Iατρικής απεξάρτησης. Γεννήθηκε στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς είναι µόνιµος κάτοικος Γερµανίας, νυµφευ – µένος µε την Ελληνίδα ιατρό/ αναισθησιολόγο Δρ. Ιατρικής Ιωάννα Παπαχρήστου-Τζιβρά και έχουν δυο παιδιά. Και οι δύο έχουν εκτός της Ελληνικής και την Γερµανική υπηκοότητα. Ο Γ. Τζιβράς είναι µέλος της Εταιρείας Ελλήνων Ακαδηµαϊκών Βορείας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, του διοικητικού συµβουλίου του Συλλόγου Ευρωπαϊκής Ένωσης / Περιφερειακής Επιτροπής Χέρνε Γερµανίας, καθώς και επίτιµο µέλος της Επιστηµονικής κοινότητας της Γερµανίας, που τίµησε µε την επιστηµοσύνη του την Ελλάδα και εκτιµήθηκε τα µέγιστα από τους ανθρώπους που περιέθαλψε. Τώρα σαν συνταξιούχος, εκτός από τον εθελοντισµό στην επιστήµη του, ασχολείται έντονα µε την ποίηση και µε τη µουσική (µ.α. χοράρχης), συµπεριλαµβανοµένης και της Βυζαντινής όντας ενεργός Ιεροψάλτης στις Ορθόδοξες Κοινότητες του Χέρνε και του Οµπερχάουζεν.
Συνοπτικό Βιογραφικό Σημείωμα της Σοπράνο – Ζωγράφου
Η Υψίφωνος Δέσποινα Σκαρλάτου – Παρασκευοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε µουσική στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (πιάνο, αρµονία, αντίστιξη, µονωδία και µελοδραµατική) και είναι απόφοιτος της Σχολής Θεάτρου Τέµπο (Λούκα, Ιταλία). Έκανε µεταπτυχιακές σπουδές στη Γένοβα και στην Ακαδηµία Σπάτσιο Μούζικα (Ορβιέτο, Ιταλία). Παρακολούθησε σεµινάρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό µε την Ιταλίδα υψίφωνο Γκαµπριέλλα Ραβάτσι, τον Ρουµάνο βαρύτονο Νταν Ιορντατσέσκου, τον Γερµανό Ούλριχ Ράντεµάχερ, τον Έλληνα αρχιµουσικό Άλκη Μπαλτά και τους Ιταλούς Τεοντόρ Ροβέττα και Τζ. Πιζάνι. Το 1996 πρωτοεµφανίστηκε σε πρωταγωνιστικό ρόλο ως Σερπίνα (Η υπηρέτρια κυρά). Έκτοτε έχει εµφανιστεί σε πόλεις της Ελλάδας και της Ιταλίας στις όπερες Τραβιάτα, Κάρµεν, Το µέντιουµ (Όπερα Δωµατίου Θεσσαλονίκης), Οι γάµοι του Φίγκαρο, Μάκβεθ Ρεµίξ, Τζάννι Σκίκκι, Πρώτα η µουσική και µετά ο λόγος, Το ελιξίριο του έρωτα, Ριγολέττος, Μποέµ κ.ά. Έχει δώσει ρεσιτάλ όπερας, οπερέτας και ναπολιτάνικου τραγουδιού στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει συµµετάσχει σε συναυλίες και εκποµπές που προβλήθηκαν σε ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια. Συνεργάστηκε µε Έλληνες και ξένους αρχιµουσικούς. Το 2000 τιµήθηκε µε βραβεία των Διεθνών Διαγωνισµών Λυρικού Τραγουδιού «Ισµαέλε Βολτονίνι» (Μάντοβα) και Σπάτσιο Μούζικα (Ορβιέτο), και το 2001 κέρδισε τον διαγωνισµό Πρίµο Παλκοσένικο (Τσεζένα). Με τη ΕΛΣ, συνεργάζεται από το 2006. Παράλληλα µε το τραγούδι από µικρή ηλικία ζωγραφίζει και σε ηλικία 7 ετών στη Γαλλία βραβεύτηκε σε διασχολικό διαγωνισµό ζωγραφικής. Επίσης γράφει ποιήµατα και πεζά κείµενα.
